Moje własne epitafium
Moje własne epitafium (ang. My Own Epitaph) – to epigramat pióra osiemnastowiecznego angielskiego dramaturga i poety-satyryka Johna Gaya, autora Opery żebraczej.
Forma[edytuj | edytuj kod]
Utwór jest monodystychem zbudowanym się z linijek jambicznych czterostopowych hiperkatalektycznych, spiętych rymem składanym. Wykorzystanie takiego współbrzmienia w wersyfikacji angielskiej ma duży walor humorystyczny.
- Life is a jest, and all things show it.
- I thought so once, but now I know it[1].
Treść[edytuj | edytuj kod]
Fraszka jest żartobliwą propozycją napisu na płycie nagrobkowej, stwierdzającą w dowcipny sposób znany w literaturze motyw vanitas[2], czyli nietrwałości świata. Wiersz jest parodią rytych w kamieniu sentencji, a Przemysław Mroczkowski podkreśla parodystyczny talent Gaya[3].
Przekłady[edytuj | edytuj kod]
Utwór ten został przełożony na język polski dwukrotnie, przez Stanisława Barańczaka[4] i Wiktora J. Darasza[5]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ William Stanley Braithwaite, [red.] The Book of Restoration Verse,1910 (http://www.bartleby.com)
- ↑ Nazwa motywu pochodzi oczywiście od łacińskiej sentencji wziętej ze Starego Testamentu: Vanitas vanitatum et omnia vanitas, czyli Marność and marnościami i tylko marność.
- ↑ Przemysław Mroczkowski, Historia literatury angielskiej. Zarys, Wrocław 1981, s. 307.
- ↑ Zobacz: Od Chaucera do Larkina: 400 nieśmiertelnych wierszy, 125 poetów anglojęzycznych z 8 stuleci. Antologia w wyborze, przekładzie i opracowaniu Stanisława Barańczaka, Kraków 1993, s. 233.
- ↑ Zobacz: John Gay, Nagrobek dla samego siebie, Fraza 3/2001, s. 22.