Mur Carnota
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mur Carnota w rowie fortecznym Cytadeli Warszawskiej
Mur Carnota – ceglany mur obronny ze strzelnicami, stosowany w fortyfikacji pierwszej połowy XIX wieku, lokalizowany na stoku wału obronnego lub u jego podnóża w rowie fortecznym.
W murze mogły znajdować się strzelnice dla broni ręcznej. Zadaniem muru Carnota było utrudnienie przeciwnikowi pokonania rowu. Zastosowany po raz pierwszy przez francuskiego inżyniera wojskowego generała Lazare N. Carnota w narysie jego autorstwa z 1772 roku.
W przypadku części fortów[1] mur Carnota opatrzony był strzelnicami jedynie w części szyjowej, przyległej do bramy wjazdowej.
Przypisy
- ↑ Na przykład w Twierdzy Przemyśl
Bibliografia[edytuj]
- Ryszard Bochenek, Twierdza Modlin, Bellona 2003
