Przejdź do zawartości

Nagłos absolutny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Nagłos absolutny – pierwsza głoska wyrazu lub zdania, przed którą narządy mowy znajdują się w stanie neutralnym i zostaje przerwana (cisza)[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Danuta Ostaszewska: Fonetyka i fonologia współczesnego języka polskiego. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000. ISBN 83-01-12992-1.