Natywizm (antropologia kulturowa)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Natywizm – dążenie do zachowania zagrożonej tożsamości kulturowej danej zbiorowości ludzkiej, poprzez autoafirmację jej kultury, podkreślenie tubylczości. Świadoma zorganizowana próba odrodzenia lub uwiecznienia przez część członków danej społeczności wybranych elementów jej kultury.

Typy natywizmu[edytuj | edytuj kod]

Ze względu na cel:

  • Rewiwalistyczny: dążenie do przywrócenia niektórych elementów kultury rodzimej, wypartych przez obcą kulturę; np. książka Dżihad kontra McŚwiat.
  • Perpetuatywny (zachowawczy): dążenie do zachowania tych elementów, które choć zagrożone, wciąż funkcjonują i decydują o odrębności

Ze względu na środki:

  • Racjonalny: w użyciu raczej w świecie zachodnim
  • Magiczny.

Ruchy natywistyczne[edytuj | edytuj kod]

Ruchy natywistyczne to świeckie i religijne ruchy protestu społecznego wśród ludów kolonialnych i postkolonialnych (bez względu na fakt czy miały treści natywistyczne czy nie). W społeczeństwach zachodnich ruchy te określano jako przejawy fundamentalizmu albo ruchy mesjanistyczne.

W studiach etnicznych określa się mianem ruchu natywistycznego antyimigracyjny ksenofobizm amerykański. Był to ruch powstały w Stanach Zjednoczonych w latach 30. XIX wieku. Stanowił on apotezę amerykańskiego stylu życia (wywodzącego się z tradycji anglosaskiej i protestanckiej). Charakteryzowała go ksenofobia względem nieangielskich imigrantów. Natywiści określają swoją ideologię jako amerykanizm. Głoszą pogląd o nielojalności imigrantów wobec Stanów Zjednoczonch, niemożność ich asymilacji, antykatolicyzm, wrogość wobec radykalizmu społecznego i rasizm.