Nawęglanie (energetyka)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Węgiel z kopalni trafia za pomocą przenośników taśmowych bezpośrednio na węglarki i jest transportowany koleją do odbiorcy np. do elektrowni. Na fotografii kopalnia West w Niemczech: (51°29′45″N 6°32′53″E/51,495833 6,548056)

Nawęglanie – proces dostarczenia węgla lub innego paliwa stałego do palenisk przemysłowych lub parowozów. Układ nawęglania elektrowni obejmuje zestaw urządzeń i instalacji pomocniczych służących do: odbioru węgla ze środków transportu zewnętrznego, mechanizacji składowisk węgla, wstępnego przygotowania węgla (sortowanie, kruszenie, mieszanie, uśrednianie) i transportu do zasobników przykotłowych. Najogólniej zespół nawęglania tworzą:

  • bocznica lub port (dla barek)
  • urządzenia do rozładunku transportu węgla
  • składy (magazyny) węgla
  • urządzenia transportowe i przeładunkowe na terenie elektrowni
  • zasobniki przykotłowe
  • urządzenia uzupełniające (wagi, kruszarki itp.)

Na wybór układu nawęglania oraz urządzeń tworzących ten układ ma wpływ wiele czynników, jak: moc elektrowni i charakter jej obciążenia, położenie elektrowni w stosunku do kopalni i terenów zamieszkanych, rodzaj paliwa, koszty budowy i eksploatacji, bezpieczeństwo pracy personelu obsługującego i niezawodność działania. Powoduje to, że poszczególne układy nawęglania mogą różnić się między sobą dość znacznie.

Literatura[edytuj | edytuj kod]

Damazy Laudyn, Maciej Pawlik, Franciszek Strzelczyk Elektrownie, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1999, 2000, ISBN 83-204-2529-8