Przejdź do zawartości

Nerw strzemiączkowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Nerw strzemiączkowy (łac. nervus stapedius) – w anatomii człowieka niewielki nerw położony w obrębie głowy, związany ze zmysłem słuchu[1][2].

Jest to odgałęzienie nerwu twarzowego. Oddziela się od niego w odcinku zstępującym tego nerwu czaszkowego, wewnątrz części skalistej kości skroniowej w bliskości wyniosłości piramidowej jamy bębenkowej[1]. Nerw strzemiączkowy unerwia mięsień strzemiączkowy, biorący udział w ustawianiu kosteczek słuchowych w uchu środkowym, a co za tym idzie, ochronie narządu słuchu i odbiorze dźwięków[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 216.
  2. ↑ Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 3, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 140, ISBN 978-83-66548-16-9.
  3. ↑ Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 420–421.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom V. Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, ISBN 978-83-200-3258-1.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Nerw_strzemiączkowy&oldid=74471806”