Mięsień strzemiączkowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Mięsień strzemiączkowy (łac. musculus stapedius) – mięsień poprzecznie prążkowany zlokalizowany w uchu środkowym. Najmniejszy mięsień człowieka.

Topografia[edytuj | edytuj kod]

Znajduje się wewnątrz wyniosłości piramidowej, z wierzchołka której wydostaje się jego ścięgno, pokryte błoną śluzową. Przyczep znajduje się na strzemiączku (odnoga tylna, łac. crus posterius, niedaleko głowy).

Funkcja[edytuj | edytuj kod]

Mięsień odciąga strzemiączko od okienka owalnego (łac. fenestra ovale s. vestibuli), tym samym utrudniając przekazywanie drgań na błonę tegoż okienka, co zmniejsza możliwości słyszenia dźwięków, ale chroni ucho wewnętrzne przed niebezpiecznymi drganiami o zbyt wielkiej energii.

Unerwienie[edytuj | edytuj kod]

Rozwój[edytuj | edytuj kod]

Stanowi pod względem rozwojowym część brzuśca tylnego mięśnia dwubrzuścowego.