Neutralność węglowa
Neutralność węglowa – strategia kompensowania emisji dwutlenku węgla przez sekwestrację lub zakup kredytów węglowych.
Neutralność węglowa jest jednym z przykładów neutralności klimatycznej zdefiniowanej jako strategia skompensowania emisji gazów cieplarnianych[1]. Strategię neutralności węglowej można stosować w wielu dziedzinach i zastosowaniach, dla przykładu w architekturze[2]. Neutralność klimatyczna jest także przedmiotem negocjacji klimatycznych[3]. Termin ten jest używany w kontekście procesów uwalniania dwutlenku węgla związanych z transportem, produkcją energii, rolnictwem i przemysłem[4].
Choć używa się terminu „neutralność węglowa”, to ślad węglowy obejmuje również inne gazy cieplarniane, określanych jako ekwiwalent dwutlenku węgla. Termin „neutralny dla klimatu” odzwierciedla szersze uwzględnienie innych gazów cieplarnianych w zmianie klimatu, nawet jeśli CO2 jest najobficiej występującym gazem. Termin „zerowy bilans netto” jest coraz częściej używany do opisania szerszego i bardziej kompleksowego zobowiązania do dekarbonizacji i działań na rzecz klimatu, wykraczającego poza neutralność węglową poprzez włączenie większej liczby działań w zakres emisji pośrednich i często obejmującego cel redukcji emisji oparty na podstawach naukowych, w przeciwieństwie do polegania wyłącznie na kompensacji np. poprzez zakup kredytów węglowych.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tim Hirsh , Satindra Bindra , A case for climate neutrality. Case studies on moving towards a low carbon economy, Nairobi, Kenya: United Nations Environment Programme, 2011, ISBN 978-9280730630 [zarchiwizowane z adresu 2010-01-04] (ang.).
- ↑ Pablo La Roche , Carbon-neutral architectural design, Boca Raton: CRC Press, 2012, ISBN 978-1-4398-4512-7 .
- ↑ aleksa, Ostatni dzień światowych negocjacji klimatycznych. Umowa w zasięgu ręki, „Gazeta Wyborcza”, 12 grudnia 2015 [dostęp 2017-01-31] .[martwy link]
- ↑ What Is Net Zero? A Global Overview On Climate Change, greengardenliving.com, 12 marca 2022 [dostęp 2022-03-24] (ang.).