Nieruchomość władnąca

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Nieruchomość władnąca – nieruchomość, na rzecz której ustanawia się służebność gruntową. Istnienie nieruchomości władnącej determinuje obecność minimum jednej nieruchomości obciążonej[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Art. 285 § 1 Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. 1964 nr 16 poz. 93)