Niwelacja trygonometryczna
Niwelacja trygonometryczna – jeden z rodzajów niwelacji. Pomiar różnic wysokości punktów wykonywany na podstawie pomierzonych odległości poziomych oraz kątów pionowych[1].
Polega na wyznaczeniu różnicy wysokości między dwoma punktami terenowymi korzystając z zasad trygonometrii. Do wyznaczenia różnicy wysokości należy dokonać pomiaru długości poziomej między punktami terenowymi, kąta pochylenia odcinka zawartego między punktami terenowymi.
Dokładność wyznaczenia różnicy wysokości z użyciem niwelacji trygonometrycznej jest wyższa niż dokładność wyznaczenia z użyciem niwelacji barometrycznej, a przy wykorzystaniu współczesnych precyzyjnych instrumentów porównywalna z dokładnością wyznaczenia tej różnicy z użyciem niwelacji geometrycznej.
Zasadę obliczania wysokości przy użyciu niwelacji trygonometrycznej przedstawia rysunek.
- A – stanowisko obserwacyjne,
- BC – tyczka lub łata niwelacyjna o znanej długości,
- DE – mierzona wysokość obiektu,
- α – kąt pomiaru,
- AB i AD – odległości znane (pomierzone).
Wysokość DE obliczyć możemy na dwa sposoby:
- z pomiarem kąta α bez konieczności użycia tyczki:
- z użyciem tyczki bez pomiaru kąta:
Minimalne wymagania dokładnościowe wykonywania niwelacji trygonometrycznej[1]:
Minimalne wymagania dokładnościowe wykonywania niwelacji trygonometrycznej przy zakładaniu osnowy pomiarowej[1]:
- długość celowych ≤ 250 m
- błąd pomiaru wysokości instrumentu oraz lustra ≤ 0,002 m