Nornalupia megacephala
| Nornalupia megacephala | |
| Kataev, 2003 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Podplemię | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Nornalupia megacephala |
Nornalupia megacephala – gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych i podrodziny Harpalinae. Endemit Australii Zachodniej.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2003 roku przez Borisa Katajewa[1]. Rozróżniany był już w XIX wieku przez Maximiliena Chaudoira, jednak autor ów nie dokonał jego formalnego opisu[2]. Jako miejsce typowe Katajew wskazał W Gully Road w Parku Narodowym Walpole-Nornalup w Australii. Epitet gatunkowy wywodzi się z greki i oznacza „wielkogłowa”[1].
N. megacephala i N. impuncta to gatunki siostrzane i wikarianckie[2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Samce osiągają od 6,2 do 6,6 mm długości i od 2,4 do 2,6 mm szerokości, samice zaś od 6,4 do 7,6 mm długości i od 2,6 do 2,9 mm szerokości ciała. Kształt ciała jest wydłużony, wysklepiony. Ubarwienie jest ciemnobrązowe do niemal czarnego z rudobrązowymi wargą górną oraz krawędziami przedplecza i pokryw, a brązowymi: czułkami, głaszczkami i odnóżami. Wierzch ciała jest lśniący, ale bez połysku metalicznego[1].
Głowa jest bardzo duża, dłuższa od przedplecza, tylko niewiele węższa od niego i niemal tak samo wysoka jak ono[1][2]. Punktowanie głowy ma zmienną grubość i rozległość, a poza nim jej powierzchnia jest izodiametrycznie mikrosiateczkowana[1]. Oczy są bardzo małe i płaskie, niewiele większe niż u N. impuncta[2].
Przedplecze jest od 1,4 do 1,54 raza szersze niż dłuższe, najszersze w przedniej ⅓, tuż za chetoporami bocznymi. Kąty przednie są drobne i ostre, słabo wystające. Brzegi boczne są na przedzie zaokrąglone, a dalej prosto lub lekko faliście zbieżne ku tyłowi. Kąty tylne są rozwartokątne. Powierzchnia przedplecza jest z wyjątkiem niewielkiej części środkowej grubo punktowana. Pokrywy są podługowato-owalne, o wydatnych, zaostrzonych, ale pozbawionych ząbka kątach barkowych. Na międzyrzędzie trzecim występuje jeden, wyjątkowo dwa chetopory dorsalne, natomiast na międzyrzędach piątym i siódmym brak ich zupełnie. Mikrorzeźba pokryw w postaci delikatnej, poprzecznej siateczki dostrzegalna jest tylko miejscami. Tylna para skrzydeł nie występuje[1]. Odnóża są smukłe, u samców z lekko rozszerzonymi stopami pary przedniej i środkowej. Golenie przedniej pary zwieńczone są trzema kolcami i lancetowatą ostrogą[1][2].
Genitalia samca mają środkowy płat edeagusa łukowaty, na szczycie zakrzywiony ku górze i w prawo, dłuższą niż szerszą i niesymetryczną blaszkę końcową o wąsko zaokrąglonym wierzchołku oraz woreczek wewnętrzny z małymi, ale większymi niż u N. impuncta kolcami ułożonymi w dłuższy niż u N. impuncta łańcuszek[1][2].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Owad endemiczny dla Australii, znany tylko z południowo-zachodniej części Australii Zachodniej, ograniczony w swym zasięgu do terenów Parku Narodowego Walpole-Nornalup. Zasiedla lasy i zadrzewienia, gdzie bytuje w ściółce pod eukaliptusami i rzewniami. Żeruje prawdopodobnie na nasionach (spermatofagia), do których miażdżenia przystosowaniem jest duża głowa[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h B.M. Kataev. A new genus and species of the subtribe Anisodactylina from South-Western Australia (Coleoptera: Carabidae: Harpalini). „Acta Zoologica Academiae Scientiarum Hungaricae”. 48 (3), s. 173–179, 2002.
- ↑ a b c d e f g B.M. Kataev. A new species of the genus Nornalupia from the Stirling Range Nature Park, Western Australia (Coleoptera: Carabidae: Harpalini). „Zoosystematica Rossica”. 16 (1), s. 33–36, 2007. Zoological Institute, St.Petersburg.