Obrót zewnętrzny na główkę

Obrót zewnętrzny na główkę – sposób zmiany poprzecznego położenia płodu w macicy na położenie podłużne główkowe. Manewr wykonuje lekarz położnik przez powłoki brzuszne ciężarnej. Jedną ręką odpychane są ku górze pośladki płodu, drugą ręką równocześnie kieruje się główkę w stronę wchodu miednicy. Zastosowanie tokolityków przed tym manewrem poprawia skuteczność metody^[1].

Wskazania

Próbę obrotu zewnętrznego można wykonać:

poniżej 36. tygodnia ciąży gdy płód waży < 2000 g
po ukończonym 36. tygodniu ciąży, gdy płód waży 2000–4000 g^[2]

Powikłania

Możliwe powikłania obrotu zewnętrznego^[1]:

pęknięcie macicy
przedwczesne odklejenie łożyska
splątanie pępowiny
zawęźlenie pępowiny
uszkodzenie brzegu łożyska.

Historia

Obrót zewnętrzny na główkę znano i stosowano już za czasów Hipokratesa^[3].

Przypisy

↑ ^a ^b Położnictwo i ginekologia. Grzegorz H. Bręborowicz (red.). Wydawnictwo Lekarskie PZWL, ss. 413 ISBN 83-200-3082-X
↑ Michał Troszyński: Położnictwo - ćwiczenia : podręcznik dla studentów medycyny. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003, s. 225–227. ISBN 83-200-2757-8.
↑ Zbigniew Słomko (red.) Ginekologia T. 1. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2008 ISBN 978-83-200-3608-4

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[breborowicz-1] Położnictwo i ginekologia. Grzegorz H. Bręborowicz (red.). Wydawnictwo Lekarskie PZWL, ss. 413 ISBN 83-200-3082-X

[trosz-2] Michał Troszyński: Położnictwo - ćwiczenia : podręcznik dla studentów medycyny. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003, s. 225–227. ISBN 83-200-2757-8.

[3] Zbigniew Słomko (red.) Ginekologia T. 1. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2008 ISBN 978-83-200-3608-4

[1]

[2]

[3]