Oikeios
Termin oikeios (gr. οἰκεῖος – „należący do gospodarstwa domowego”) był używany jako honorowy, a ostatecznie jako formalny tytuł w Cesarstwie Bizantyjskim pomiędzy IX–XV wiekiem.
Termin ten pierwotnie pojawił się w traktacie Kletorologion z 899 r. i stanowił określenie bliskich krewnych panującego bizantyjskiego cesarza. Według Oxford Dictionary of Byzantium: „prawdopodobnym jest, że tytuł oikeios był powiązany z tytułem doulos, oznaczającym niewolnika lub sługę, w tym sensie, że „człowiek o tytule oikeios nazwałby siebie doulos Jego Wysokości”[1]. W tym kontekście oznaczałoby to, że greckie οἰκεῖος, tłumaczone jako „należący do gospodarstwa domowego”, zostało tu potraktowane dosłownie – jako stan posiadania.
Pod koniec XII wieku, pod rządami cesarzy Komnenów, tytuł ten został sformalizowany jako półoficjalny i był przyznawany starszym dostojnikom, głównie cywilnym, aż do upadku Imperium. Czasami był on używany jako tytuł sam w sobie, nie łączył się z urzędami lub godnościami.[2]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Alexander Kazhdan (red.), The Oxford Dictionary of Byzantium, 1991, ISBN 0-19-504652-8.
- ↑ Alexander Kazhdan (red.), The Oxford Dictionary of Byzantium, 1991, s. 1515, ISBN 0-19-504652-8.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- The Oxford Dictionary of Byzantium, red. Alexander Kazhdan, Oxford i Nowy Jork: Oxford University Press, 1991.