Okrzeja (jezioro)
53°36′45″N 15°21′22″E/53,612500 15,356111| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Region | |
| Wysokość lustra |
67,0 m n.p.m. |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
92,4 – 105,8 ha |
| Wymiary • max długość • max szerokość |
|
| Głębokość • średnia • maksymalna |
|
| Objętość |
2 721,5 tys. m³ |
| Hydrologia | |
| Rzeki zasilające | |
| Rzeki wypływające | |
Położenie na mapie gminy Węgorzyno  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu łobeskiego  | |
| 53°36′45″N 15°21′22″E/53,612500 15,356111
| |
Okrzeja – jezioro na Wysoczyźnie Łobeskiej, położone w woj. zachodniopomorskim, w powiecie łobeskim, w gminie Węgorzyno, na północny wschód od miasta Dobra. Powierzchnia zwierciadła wody wynosi według różnych źródeł od 92,4 ha[1] do 105,8 ha[2].
Średnia głębokość jeziora jest na poziomie 2,6 m, a maksymalna głębokość sięga 4,4 m[2]. Objętość wody w jeziorze wynosi 2 721,5 tys. m³[3].
Okrzeja jest jeziorem polimiktycznym, przez które przepływa rzeka Ukleja. Jest płytkim zbiornikiem położonym w obniżeniu terenu. Misa jeziorna ma nieregularny kształt, wydłużony w kierunku południkowym. Jezioro ma długość ok. 2 km, a szerokość do 800 m[4]. Wzdłuż zachodniego brzegu Okrzei znajduje się stroma zadrzewiona skarpa, do której krawędzi przylegają pola uprawne. Wysoka skarpa występuje także przy zalesionym południowo-wschodnim brzegu. Całkowita powierzchnia zlewni jeziora wynosi 102,9 km², w tym bezpośrednia zlewnia 1,9 km². Lasy zajmują 59% obszaru zlewni bezpośredniej, a grunty orne 38%[2].
Rzeka Ukleja płynąca z jeziora Mielno wpada do Okrzei przy wschodnim brzegu, a wypływa w północno-wschodniej zatoce szerokim i wyraźnym korytem[4].
Nad północnym i południowym brzegu jeziora znajdują się pola biwakowe.
Dominującymi gatunkami w Okrzei są: płoć, ukleja i leszcz[2]. Zbiornik w typologii rybackiej jest jeziorem sandaczowym[5][2]. Administratorem wód Mielna jest Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Szczecinie. Utworzył on obwód rybacki obejmujący wody jezior: Okrzeja, Mielno, Sambórz Duży oraz wody rzeki Ukleja na odcinku od jeziora Mielno do ujścia do niej strugi Dobrzenicy, wraz z wodami jej dopływów[6].
W 2000 i 2006 roku dokonano badań czystości wód Okrzei, które oceniono na III klasę czystości[2]. Jezioro zostało określone jako nieodporne na degradację biologiczną[3].
Północny i zachodni brzeg Okrzei stanowi granicę między gminą Węgorzyno a gminą Radowo Małe. Ok. 1,1 km na północ od jeziora leży wieś Rogowo, a ok. 3,4 km na południowy zachód leży miasto Dobra.
W dokumencie z 1284 roku nazwę jeziora zapisano jako Wokreya[4]. W 1955 roku zmieniono urzędowo niemiecką nazwę jeziora – Quern-See, na polską nazwę – Skwiernie[7]. W 2006 roku Komisja Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych w wykazie hydronimów przedstawiła nazwę Okrzeja[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wykaz wód powierzchniowych przeznaczonych do bytowania ryb, skorupiaków i mięczaków oraz umożliwiających migrację ryb. Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Szczecinie, s. 8.
- ↑ a b c d e f V.3. Jeziora. W: Raport o stanie środowiska w województwie zachodniopomorskim w latach 2006-2007. Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Szczecinie, 2008-12-30, s. 87, 96-97.
- ↑ a b IV.3. Jeziora. W: Raport o stanie środowiska w województwie zachodniopomorskim w roku 2001. Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Szczecinie, 2003-01-18, s. 105.
- ↑ a b c Marek Lityński: Rega z dopływami. Warszawa: Wydawnictwo PTTK "Kraj", 2004, s. 33. ISBN 83-7005-472-2.
- ↑ NB-2 Wody powierzchniowe przeznaczone do bytowania ryb karpiowatych w warunkach naturalnych oraz umożliwiające migrację ryb. Szczecin: Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Szczecinie.
- ↑ Załącznik do Rozporządzenia Nr 7/2006 Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Szczecinie z 13 grudnia 2006 (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2006 r. Nr 121, poz. 2528)
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 118, poz. 1571, s. 1900
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 242, ISBN 83-239-9607-5.