Orzeczenie wstępne
Orzeczenie wstępne, orzeczenie prejudycjalne – wydawane przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w odpowiedzi na kierowane do niego przez sądy krajowe pytanie prejudycjalne.
Posiadają moc prawnie wiążącą w sensie, że sądy krajowe państw członkowskich Unii Europejskiej muszą się do nich stosować bądź wystąpić z ponownym pytaniem prejudycjalnym do TSUE[1].
Obowiązek przestrzegania orzeczeń wstępnych nie wynika z żadnego z postanowień traktatowych, a jedynie stanowiska TSUE[2].
Ponadto, orzeczenia wstępne wydane przez Trybunał Sprawiedliwości nie są wiążące dla Sądu, choć ten zazwyczaj przestrzega ich w praktyce.
Dla orzeczeń wstępnych typowe jest to ujęcie precedensu sądowego, które sprowadza istotę orzeczenia sądowego do ogólnej reguły, a więc tzw. the rule model[3].
W przypadku orzeczeń wstępnych nie stosuje się natomiast raczej znanego anglosaskiej doktrynie precedensu podziału na ratio decidendi i obiter dicta; brak tu również modelu precedensu z analogii[4].
Trudno mówić tutaj też o wyróżnianiu precedensów, czy o tzw. distinguishing[5].
Styl, w jakim sporządzane są uzasadnienia orzeczeń wstępnych jest urzędowy i dedukcyjny (subsumpcyjny, syllogistyczny), a przez to i lakoniczny i niedyskursywny[6].
Orzeczenia wstępne mają skutek retrospektywny, tj. obowiązują wstecz, z wyjątkiem spraw, w których TSUE postanowi inaczej (wówczas mają one skutek dla sprawy przy okazji rozstrzygania której zostało zadane pytanie prejudycjalne, oraz dla spraw w których już zostały wytoczone powództwa przed sądami krajowymi)[7].
Orzeczenia wstępne wydane później mają pierwszeństwo przed orzeczeniami wstępnymi wydanymi wcześniej w przypadku ich kolizji[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ M. Koszowski, Granice związania orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, [w:] Granice państwa jako granice jurysdykcji w Unii Europejskiej, red. S.M. Grochalski, Dąbrowa Górnicza 2012, s. 38-44, 52.
- ↑ Zob. np. wyroki TS w sprawach: Da Costa en Schaake NV, Jacob Meijer NV, Hoechst-Holland NV v. Administration fiscale néerlandaise (28-30/62); Renato Manzoni v. Fonds national de retraite des ouvriers mineurs (112-76); SpA International Chemical Corporation v. Amministrazione delle finanze dello Stato (66/80).
- ↑ M. Koszowski, Granice związania orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, [w:] Granice państwa jako granice jurysdykcji w Unii Europejskiej, red. S.M. Grochalski, Dąbrowa Górnicza 2012, s. 44-45.
- ↑ M. Koszowski, Granice związania orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, [w:] Granice państwa jako granice jurysdykcji w Unii Europejskiej, red. S.M. Grochalski, Dąbrowa Górnicza 2012, s. 45.
- ↑ M. Koszowski, Granice związania orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, [w:] Granice państwa jako granice jurysdykcji w Unii Europejskiej, red. S.M. Grochalski, Dąbrowa Górnicza 2012, s. 49-50.
- ↑ M. Koszowski, Granice związania orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, [w:] Granice państwa jako granice jurysdykcji w Unii Europejskiej, red. S.M. Grochalski, Dąbrowa Górnicza 2012, s. 46-47.
- ↑ M. Koszowski, Granice związania orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, [w:] Granice państwa jako granice jurysdykcji w Unii Europejskiej, red. S.M. Grochalski, Dąbrowa Górnicza 2012, s. 48.
- ↑ M. Koszowski, Granice związania orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w: Granice państwa jako granice jurysdykcji w Unii Europejskiej, red. S.M. Grochalski, Dąbrowa Górnicza 2012, s. 49.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Maciej Koszowski: Granice związania orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w: Granice państwa jako granice jurysdykcji w Unii Europejskiej, red. S. M. Grochalski, Dąbrowa Górnicza 2012, s. 35-54 ISBN 978-83-62897-26-1.