Pęczek smukły
Pęczek smukły (łac. fasciculus gracilis) – pęczek aksonów, biegnący w grzbietowej części rdzenia kręgowego w sznurach tylnych. Należy do dróg rdzeniowo-opuszkowych. Przewodzi czucie proprioreceptywne od receptora do jądra smukłego w rdzeniu przedłużonym. Pęczek smukły jest utworzony z włókien wywodzących się z segmentów krzyżowych, lędźwiowy i większości piersiowych.
Opisany przez szwajcarskiego anatoma Friedricha Golla i niekiedy nazywany pęczkiem Golla.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Olgierd Narkiewicz, Józef Markowski, Wiesław Łasiński, Michał Reicher: Układ nerwowy ośrodkowy. Warszawa: Państ. Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1981. ISBN 83-200-0368-7.
