Pławikonik sargassowy
Hippocampus guttulatus[1] | |||
Cuvier, 1829 | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
pławikonik sargassowy | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
brak danych
|
Pławikonik sargassowy[3], pławikonik plamisty[4] (Hippocampus guttulatus) – gatunek ryby igliczniokształtnej z rodziny igliczniowatych (Syngnathidae).
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Północny Atlantyk od Irlandii do północno-zachodnich wybrzeży Afryki, Madera, Wyspy Kanaryjskie, Morze Śródziemne i Morze Czarne.
Żyje w płytkich wodach wśród wodorostów, zwłaszcza na łąkach trawy morskiej. Większość czasu spędzają prawie nieruchomo, mocno przyczepione chwytnym ogonem do wodorostów.
Cechy morfologiczne
[edytuj | edytuj kod]Osiąga maksymalnie do 15 cm długości. Ciało okryte skórnym pancerzem złożonym z 48–50 pierścieni kostnych, które w miejscach styku mają podwyższone krawędzie. Głowa zgięta w kierunku tułowia, co upodabnia wygląd do konika szachowego. Trzon ogonowy przekształcony w chwytny ogon. Długi, rurkowaty pysk, zakończony bardzo małym otworem gębowym. Płetwa grzbietowa podparta 18–21 miękkimi promieniami, odbytowa – 4, a piersiowa 15–16. Płetwy brzusznej i ogonowej brak.
Ubarwienie zielonkawe lub brązowe, czasami z delikatnymi białymi cętkami, na brzegach pierścieni kostnych.
Odżywianie
[edytuj | edytuj kod]Żywi się zooplanktonem. Pokarm pobiera zasysając go do długiego pyska, dzięki wytwarzaniu silnego podciśnienia.
Rozród
[edytuj | edytuj kod]Trze się od maja do lipca. Samica wstrzykuje ikrę do torby lęgowej na brzuchu samca. Zarodki rozwijają się w torbie lęgowej samca, po 4–5 tygodniach samiec wydaje na świat w pełni rozwinięte młode.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Hippocampus guttulatus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Hippocampus guttulatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Ryby. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976, seria: Mały słownik zoologiczny.
- ↑ Stanislav Frank: Wielki atlas ryb. Przekład: Henryk Szelęgiewicz. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1974.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Fritz Terofal, Claus Militz: Ryby morskie. Warszawa: Świat Książki, 1996. ISBN 83-7129-306-2.
- Hippocampus guttulatus. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 5 marca 2010]