P-7 (typ jachtu)
| Konstruktor | |
|---|---|
| Rok konstrukcji |
1934 |
| Kraj pochodzenia | |
| Całkowite ożaglowanie |
7 m² |
| Długość maksymalna |
5 m |
| Szerokość maksymalna |
1 m |
P-7 – polski turystyczny jacht żaglowy (kajak żaglowy[1]) przeznaczony do pływania po rzekach i jeziorach[2].
Jednostka przeznaczona była do budowy amatorskiej, a zaprojektował ją w 1933[1] lub 1934 Mieczysław Pluciński (łącznie plany wydano dwa razy: 1934 i 1938[3]). Był to pierwszy polski tani i prosty w budowie jacht dla amatorów, w związku z czym zdobył dużą popularność i był w wielu egzemplarzach konstruowany także po II wojnie światowej. Przed wojną prawdopodobnie zbudowano około 400 sztuk[1]. Przeznaczony był dla dwóch żeglarzy[2]. Łączył w sobie cechy jachtu żaglowego i łodzi wiosłowej[1]. Na przełomie lat 40. i 50. XX wieku P-7 uzyskał status klasy narodowej[3].
W maju 1939 Pluciński zaprojektował nową wersję, którą nazwał gig żaglowy P7. Zmianom poddał w tej wersji szerokość (1,2 m), kształt dziobu i ożaglowanie, zwiększył wymiary miecza oraz wyniósł pawęż nad linię wody. Jednostka ta miała być bardziej stabilna i szybsza, mniej narażona na wywrócenie w czasie szkwałów. Z uwagi na napaść niemiecką na Polskę prototyp łodzi nigdy nie został zrealizowany[1][3].
Informacje techniczne[edytuj | edytuj kod]
- długość: 5 m,
- szerokość: 1 m,
- zanurzenie: 0,90 m (z mieczem),
- ożaglowanie: 7 m²[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Kontakt » Więcej [online], Kontakt [dostęp 2020-11-20] (pol.).
- ↑ a b c Leszek Błaszczyk, Jachty żaglowe, KAW, Warszawa, 1983, s. 9 , ISBN 83-03-00230-9
- ↑ a b c Historia nieznanej konstrukcji – CTW [online] [dostęp 2020-11-20] (pol.).