Przejdź do zawartości

Paciorecznik ogrodowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paciorecznik ogrodowy
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

imbirowce

Rodzina

paciorecznikowate

Rodzaj

paciorecznik

Gatunek

paciorecznik ogrodowy

Nazwa systematyczna
Canna ×generalis L. H. Bailey
Gentes Herb. 1:120. 1923
Synonimy
  • Canna ×orchiodes L. H. Bailey
Odmiana o pstrokatych kwiatach

Paciorecznik ogrodowy (Canna ×generalis) – duża grupa mieszańców różnych gatunków rośliny paciorecznik (Canna). Mieszańce te wyhodowane zostały przez ogrodników i są albo nieznanego pochodzenia, albo mają złożony rodowód. W ich powstaniu brały udział m.in. takie gatunki, jak: Canna indica, C. glauca, C. flacciola, C. iridiflora, C. liliiflora. Są pospolicie uprawiane jako rośliny ozdobne, większość uprawianych odmian pacioreczników to właśnie mieszańce z grupy paciorecznik ogrodowy.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Bylina o zróżnicowanej, w zależności od odmiany wysokości od kilkudziesięciu cm do 1,8 m. Pod ziemią roślina wytwarza kłącze.
Liście
Ulistnienie skrętoległe, liście pojedyncze, pochwiasto obejmujące łodygę. Oprócz liści zielonych występują też u różnych odmian liście czerwonawe, purpurowe lub wielobarwne.
Kwiaty
Duże w szerokiej gamie kolorów, u niektórych odmian jednobarwne, u niektórych wielokolororowe o, o bardzo wąskich płatkach. Zebrane są w kłosy na szczycie grubej, mięsistej łodygi. Kwitną przez całe lato aż do jesieni.

Uprawa

[edytuj | edytuj kod]

Nadaje się na kwietniki, do tworzenia grup kwiatowych i na kwiat cięty. Może też być uprawiany w pojemnikach na tarasach, balkonach itp. Wymaga żyznej, próchnicznej gleby i słonecznego lub nieco tylko zacienionego stanowiska. Rozmnaża się go przez podział kłączy lub z nasion. Jako roślina cieplejszego klimatu nie jest przystosowany do naszych warunków i zimą jego kłącze przemarza w ziemi. W związku z tym po zakończeniu kwitnienia przycina się go przy samej ziemi, zaś kłącze jesienią musi być wykopane z ziemi i przez zimę przechowywane w pomieszczeniu o temperaturze 5-8 °C. Najlepiej przechowywać je razem z bryłą ziemi lub obsypane trocinami czy torfem. Wiosną (w marcu) dzieli się go na kawałki (każdy z nich powinien mieć przynajmniej 1 pąk) i pozostawia na powietrzu, aby rany przyschły. Wskazane jest obsypanie ran miałem węglowym lub węglem drzewnym. Przeschnięte kłącze sadzi się do doniczek trzymanych w ogrzewanym pomieszczeniu i umiarkowanie podlewa. Do gruntu wysadza się z doniczek dopiero w drugiej połowie maja. Przez lato wymaga obfitego nawożenia.

  • `Brandywine` – kwiaty pomarańczowe
  • `King Numbert` – kwiaty w czerwone kropki lub paski
  • `Konig Charlotte – kwiaty czerwone
  • `Lenape` – odmiana karłowa o jaskrawożółtych kwiatach z czerwoną gardzielą i brązowoczerwonymi plamami
  • `Lucier` – kwiaty purpurowe z czerwonymi żółto czerwonymi obramowaniami płatków

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2021-03-02] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-03-02] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]