Parabaris atratus
| Parabaris atratus | |
| Broun, 1881 | |
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Podplemię | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Parabaris atratus |
Parabaris atratus – gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych i podrodziny Harpalinae.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek opisany został w 1881 roku przez Thomasa Brouna[1].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Ciało długości od 16 do 20 mm, nieco wypukłe, czarne z czułkami z wyjątkiem pierwszego członu, głaszczkami i stopami rudymi, błyszczące, bez metalicznego połysku, ogólnie gładkie i bezwłose. Mikrorzeźba na głowie izodiametryczna, na tułowiu umiarkowanie poprzeczna, a silnie poprzeczna z mikroliniami na pokrywach. Głowa na wysokości oczu węższa od wierzchołka przedplecza, z przodu płaska, a z tyłu nieco wypukła. Głaszczki cylindryczne, nieco ścięte wierzchołkowo. Przedostatni człon głaszczków wargowych o 4-6 szczecinkach na przedniej krawędzi. Przedplecze silnie poprzeczne, najszersze przed środkiem, o bokach słabo zafalowanych, zbiegających się ku prostej nieco węższej niż nasada pokryw podstawie. Wierzchołek wklęśnięty, a boczne zagłębienia rozszerzone ku tyłowi. Przednie kąty silnie rozwinięte, ostro zaokrąglone, a tylne silnie rozwinięte, wielokątne. Dołki przypodstawowe głębokie i szerokie. Punktowanie przedplecza słabo rozwinięte. Płatek przedpiersia z 8-11 długimi szczecinkami. Episternity zatułowia tak szerokie jak długie. Pokrywy najszersze przed środkiem długości, o ramionach kanciastych i z ząbka, przedwierzchołkowym zafalowaniu silnym, rzędach przytarczkowych obecnych, międzyrzędach niepunktowanych ,raczej płaskich w nasadowej połowie i nieco wypukłych w wierzchołkowej, a międzyrzędzie 3 bez uszczeciniej punktacji za środkiem. Edeagus w widoku bocznym silnie łukowaty, o wierzchołku wąsko spiczastym, a w widoku grzbietowym asymetryczny o ostium nieco zgiętym w prawo, dyskiem wierzchołkowym zaokrąglenie trójkątnym, a torebką wewnętrzną nieuzbrojoną[1].
Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek nizinny i górski. Zamieszkuje wilgotne i bagienne lasy, gdzie bytuje w ściółce wzdłuż rozlewisk, strumieni i wąwozów. Aktywny nocą, za dnia zaś kryje się pod kamieniami i kłodami. Okazjonalnie atakowany przez roztocze i grzyby z grupy Laboulbeniales[1].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten jest endemitem Nowej Zelandii, znanym wyłącznie z Wyspy Północnej[2][1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d A. Larochelle, M.-C. Larivière. Harpalini (Insecta: Coleoptera:Carabidae: Harpalinae). „Fauna of New Zealand”. 53, s. 42-43, 2005. Lincoln, Canterbury, New Zealand: Manaaki Whenua Press.
- ↑ Parabaris atratus w Carabidae of the World. [dostęp 2014-02-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-23)].