Paraphenice bimaculata
| Paraphenice bimaculata | |||
| (Distant, 1917) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Paraphenice bimaculata | ||
| Synonimy | |||
| |||
Paraphenice bimaculata – gatunek pluskwiaka z rodziny Derbidae i podrodziny Cenchreinae. Jest endemitem Wysp Wewnętrznych archipelagu Seszeli.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1917 roku przez Williama Lucasa Distanta na łamach „Transactions of the Linnean Society of London” pod nazwą Fescennia bimaculata. Jako lokalizację typową wskazano Mahé w archipelagu Seszeli[1]. Do rodzaju Paraphenice przeniesiony został w 1924 roku przez Fredericka A.G. Muira[2]. W 2009 roku poddany został redeskrypcji przez Holgera Löckera, Birgit Löcker i Wernera E. Holzingera[3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Samce osiągają 6,9 mm, a samice od 7,2 do 7,7 mm długości ciała. Ubarwienie jest żółte z czarniawymi: szczytem kłujki, wierzchołkami żeberek bocznych czoła, żeberkami bocznymi ciemienia i dwoma kropkami na skrzydle przednim, z których jedna leży na szczycie międzykrywki, a druga przy wierzchołku skrzydła. Głowa ma przedustek ze słabo zaznaczonym żeberkiem środkowym i bez żeberek bocznych, zaustek z przeciętnie rozwiniętymi żeberkami środkowym i bocznymi, bardzo wąskie czoło z niestykającymi się, ziarenkowanymi żeberkami bocznymi i bez żeberka środkowego, nieco krótsze niż szerokie ciemię z U-kształtnym wcięciem u nasady, zaopatrzonymi w dołki zmysłowe żeberkami bocznymi i bez żeberka środkowego, liściowate wyrostki podczułkowe, sięgającą poza tylne biodra kłujkę oraz czułki o małym i jajowatym drugim członie. Przedplecze ma boczne żeberka i brzuszne brzegi niemal liściowato wyniesione i formujące kubkowate dołki na czułki. Skrzydło przednie jest od 4,8 do 3,9 raza dłuższe niż u szczytu międzykrywki szerokie i ma długą komórkę subkostalną. Skrzydło tylne jest dłuższe niż połowa przedniego. Odnóża tylnej pary cechują się pozbawionymi kolców bocznych goleniami zaopatrzonymi w pięć ząbków wierzchołkowych, z których cztery leżą w szeregu, a najbardziej zewnętrzny jest od nich oddalony. Ponadto tylne odnóża charakteryzują się pozbawionymi poduszeczek członami stóp pierwszym i drugim, z których oba mają sześć ząbków wierzchołkowych. Genitalia samca mają bardzo długą rurkę analną z podzielonym na dwa dobrzusznie szczytami skierowane płaty wierzchołkiem, zaopatrzony w spiczasty wyrostek grzbietowo-boczny i długi, S-krztałtny wyrostek brzuszno-środkowy z krótkim kolcem pośrodku prawej strony pygofor oraz wyposażony w pięć kolców wierzchołkowych edeagus[3].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Owad ten zasiedla lasy z udziałem palm i pandanów. Obserwowany był na Pandanus hornei i Verschaffeltia splendida[3].
Gatunek ten występuje w krainie madagaskarskiej. Jest endemitem Wysp Wewnętrznych archipelagu Seszeli. Znany jest z wysp Curieuse, Mahé, Praslin i Silhouette[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ William Lucas Distant. Rhychota. Part II: Suborder Homoptera. The Percy Sladen Trust Expedition to the Indian Ocean in 1905, under the leadership of Mr. J. Stanley Gardiner, M. A.. „The Transactions of the Linnean Society of London. Second series. Zoology”. 17, s. 273-322, 1917.
- ↑ Frederick Arthur Godfrey Muir. On some Fulgorids (Hemiptera-Homoptera) from the Island of Rodriguez. „Transactions of the Entomological Society of London”. 1924, s. 463–474, 1925.
- ↑ a b c d Holger Löcker, Birgit Löcker, Werner E. Holzinger. Revision of the Derbidae of Seychelles Islands (Insecta: Hemiptera: Fulgoromorpha). „Zootaxa”. 2221, s. 1–26, 2009. Magnolia Press. DOI: 10.5281/zenodo.190082.