Pełnomocnik Rządu do Spraw Decentralizacji Finansów Publicznych

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Pełnomocnik Rządu do Spraw Decentralizacji Finansów Publicznych – jednostka organizacyjna Ministerstwa Finansów istniejąca w latach 1998–2001, powołana w celu przygotowanie koncepcji reform finansów publicznych i koordynacja ich realizacji, a zwłaszcza inicjowanie i koordynowanie prac zmierzających do przebudowy systemu finansowania samorządu terytorialnego oraz struktur organizacyjnych administracji publicznej i zmiany zasad jej finansowania.

Powołanie Pełnomocnika[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z 1998 r. w sprawie Pełnomocnika Rządu do Spraw Decentralizacji Finansów Publicznych ustanowiono Pełnomocnika[1]. Powołanie Pełnomocnika pozostaje w ścisłym związku z ustawą z 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów[2]

Funkcję Pełnomocnika Rządu pełnił sekretarz stanu w Ministerstwie Finansów.

Zadania Pełnomocnika[edytuj | edytuj kod]

Do zadań Pełnomocnika należało przygotowanie koncepcji reform finansów publicznych, którą realizował w szczególności przez:

  • przygotowanie harmonogramu prac w zakresie reform finansów publicznych,
  • inicjowanie i prowadzenie prac związanych z przygotowaniem aktów prawnych i projektów organizacyjnych dotyczących reform finansów publicznych,
  • koordynację prac wdrożeniowych dotyczących reform finansów publicznych,
  • upowszechnianie problematyki reform finansów publicznych oraz inspirowanie przedsięwzięć edukacyjnych, służących społecznemu zrozumieniu znaczenia tych reform,
  • koordynację wykorzystania pomocy zagranicznej przeznaczonej na przygotowanie i przeprowadzanie reform finansów publicznych.

Organy administracji rządowej zobowiązane były do współdziałania i udzielania pomocy Pełnomocnikowi, w szczególności przez udostępnianie mu informacji niezbędnych w realizacji jego zadań.

Pełnomocnik mógł za zgodą Prezesa Rady Ministrów, przedstawiać Radzie Ministrów do rozpatrzenia projekty aktów prawnych wynikających z zakresu jego działania.

Obowiązki Pełnomocnika[edytuj | edytuj kod]

Pełnomocnik przedstawiał Radzie Ministrów[1]:

  • analizy, oceny i wnioski związane z zakresem jego działania,
  • coroczne informacje o swojej pracy.

Pełnomocnik informował Prezesa Rady Ministrów o wszystkich zagrożeniach w realizacji zadań.

Pełnomocnik mógł powoływać zespoły o charakterze opiniodawczym lub do opracowania określonych zagadnień oraz zlecać przeprowadzenie ekspertyz.

Obsługę merytoryczną, organizacyjno-prawną, techniczną i kancelaryjno-biurową zapewniało Pełnomocnikowi Ministerstwo Finansów.

Zniesienie urzędu Pełnomocnika[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z 2001 r. w sprawie zniesienia niektórych pełnomocników Rządu zlikwidowano urząd Pełnomocnika[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 12 maja 1998 r. w sprawie Pełnomocnika Rządu do Spraw Decentralizacji Finansów Publicznych. Dz.U. z 1998 r. nr 66, poz. 432
  2. Ustawa z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów. Dz.U. z 1996 r. nr 106, poz. 492
  3. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 października 2001 r. w sprawie zniesienia niektórych pełnomocników Rządu. Dz.U. z 2001 r. nr 122, poz. 1330