Pierścień z szafirem

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Pierścień z szafirem. Opowieść o Macieju z Miechowa – powieść Włodzimierza Barta (pseudonim literacki historyka Stefana Marii Kuczyńskiego) z 1962. Jest to biograficzna powieść historyczna przedstawiająca postać Macieja z Miechowa, renesansowego lekarza, przyrodnika i historyka polskiego.

Recepcja[edytuj | edytuj kod]

Antonina Jelicz ocenia powieść negatywnie[1]. Uznaje, że cechuje się ona wątłą akcją, fabuła jest schematyczna, a postacie nadmiernie wyidealizowane. Zwraca też uwagę na przeładowanie utworu drobiazgowymi informacjami o leczniczych właściwościach ziół i medycynie renesansowej. Wszystko to ma według niej sprawiać, że powieść nie oddaje atmosfery czasów, w których toczy się jej akcja.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stanisław Frycie, Literatura dla dzieci i młodzieży w latach 1945–1970, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1983, s. 112

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Antonina Jelicz, Drogi i bezdroża, "Nowe Książki" 1962 nr 19