Ta praca jest wolna i może być używana przez każdego w dowolnym celu. Jeśli chcesz używać tej pracy, nie musisz prosić o pozwolenie, o ile przestrzegasz wszystkich wymagań licencyjnych wymienionych na tej stronie.
Fundacja Wikimedia otrzymała wiadomość e-mail potwierdzającą, że właściciel praw autorskich tej pracy udzielił pozwolenia na jej publikację na warunkach wymienionych na tej stronie. To pozwolenie zostało zweryfikowane przez wolontariusza VRT i zarchiwizowane w systemie Wikimedia VRTS. Korespondencja jest dostępna wolontariuszom VRT pod numerem 2012110710011922.
dzielić się – kopiować, rozpowszechniać, odtwarzać i wykonywać utwór
modyfikować – tworzyć utwory zależne
Na następujących warunkach:
uznanie autorstwa – musisz określić autorstwo utworu, podać link do licencji, a także wskazać czy utwór został zmieniony. Możesz to zrobić w każdy rozsądny sposób, o ile nie będzie to sugerować, że licencjodawca popiera Ciebie lub Twoje użycie utworu.
na tych samych warunkach – Jeśli zmienia się lub przekształca niniejszy utwór, lub tworzy inny na jego podstawie, można rozpowszechniać powstały w ten sposób nowy utwór tylko na podstawie tej samej lub podobnej licencji.
Ой крикнули сірії гуси
В яру на ставу;
Стала на все село слава
Про тую вдову.
Не так слава, не так слава,
Як той поговір,
Що заїздив козак з Січі
До вдови у двір.
— Вечеряли у світлиці,
Мед-вино пили;
І в кімнаті на кроваті
Спочити лягли. —
Не минула слава тая,
Не марне пішла.
Удовиця у м’ясниці
Сина привела.
Вигодувала малого,
До школи дала.
А із школи його взявши,
Коня купила,
А коня йому купивши,
Сідельце сама
Самим шовком вишивала,
Златом окула,
Одягла його в червоний
В жупан дорогий,
Посадила на коника...
— Гляньте, вороги!
Подивітесь! — Та й повела
Коня вздовж села.
Та й привела до обозу;
В військо оддала...
А сама на прощу в Київ,
В черниці пішла.
Podpisy
Dodaj jednolinijkowe objaśnienie tego, co ten plik pokazuje