Połączenie wielowypustowe
Połączenie wielowypustowe (wielokarbowe) – połączenie rozłączne ruchowe, lub stałe bez elementów pośredniczących. Używane do osadzania piast na wałach.
Rodzaje
[edytuj | edytuj kod]Stałe połączenie wielowypustowe to połączenie, które nie porusza się osiowo, zastosowanie w połączeniach np. kół zębatych, kół pasowych itp. na wałach.
Połączenie wielowypustowe ruchome, stosowane są głównie między złączami wałów napędowych, kół zębatych na wałkach w skrzyniach biegów itp.
- Wielowypust równoległy, prostokątny – charakterystyka to liczba zębów, średnica głów i stóp oraz szerokość wpustu.
- Wielowypust ewolwentowy – stosowany przy zmiennym momencie obrotowym
- Wielokarb – profil trójkątny.
Połączenia wielowypustowe nie posiadają wady połączenia wpustowego, polegającej na osłabiającym działaniu rowka wpustowego (zjawisko karbu). Z tego powodu stosowane są w bardziej obciążonych konstrukcjach. W połączeniu wielowypustowym na wałku nacięte są rowki, a piasta jest ukształtowana tak, by do nich pasowała. Połączenie wielowypustowe jest trudniejsze do wykonania niż wpustowe[1].
Obliczenia wytrzymałościowe połączenia wielowypustowego opierają się na kryterium dopuszczalnego nacisku powierzchniowego
gdzie:
- – siła obwodowa działająca na połączenie,
- – liczba wypustów,
- – czynna wysokość pojedynczego wypustu,
- – czynna długość połączenia wielowypustowego,
- – dopuszczalny nacisk powierzchniowy.
Wielkości połączeń wielowypustowych są znormalizowane przez Polską Normę PN/M-85016 i PN/M-85010.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wielowypusty i wielokarby (wielokliny) – rodzaje oraz normy [online], Tradensa [dostęp 2023-08-07] (pol.).