Przejdź do zawartości

Połać dachowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fragment połaci dachowej
Części dachu

Połać dachowa – górna powierzchnia dachu, płaska lub w przybliżeniu płaska[1][2]. Linie ograniczające połacie w zależności od ich umiejscowienia to:

  • okap – najniższa, najczęściej pozioma krawędź połaci, do której przymocowuje się rynny;
  • kalenica (grzbiet) – górna krawędź połaci na przecięciu dwóch połaci dachowych;
  • krawędź szczytowa – górna, bądź boczna krawędź połaci na przecięciu połaci ze ścianą szczytową, która może wychodzić nad dach, albo jest nim przykryta;
  • naroże – skośna krawędź wypukła na przecięciu dwóch połaci;
  • kosz – krawędź wklęsła na przecięciu dwóch połaci (linia koszowa), spływa do niej woda z połaci, przez co musi być nachylona[1].

Nachylenie połaci dachowej uzależnione jest od miejscowych warunków klimatycznych[1].

Szczególnymi rodzajami połaci jest przyczółek i naczółek.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Szolginia 1982 ↓, s. 70.
  2. Co to jest połać dachowa. [dostęp 2021-10-15].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]