Podkładacz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Podkładacz – robotnik mennicy podkładający krążki mennicze pod tłok do wybicia, wymieniany w instrukcji Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu Królestwa Polskiego z 1816 r. przygotowanej dla mennicy warszawskiej[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Andrzej Mikołajczyk, Leksykon numizmatyczny, Warszawa-Łódź: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 237–238, ISBN 83-01-09710-8.