Pontiolaelaps

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pontiolaelaps
Luxton, 1989
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

pajęczaki

Podgromada

roztocze

Nadrząd

dręcze

Rząd

żukowce

Podrząd

Monogynaspida

Infrarząd

Gamasina

(bez rangi) Dermanyssiae
Nadrodzina

Rhodacaroidea

Rodzina

Digamasellidae

Podrodzina

Dendrolaelapinae

Rodzaj

Pontiolaelaps

Typ nomenklatoryczny

Dendrolaelaps (Pontiolaelaps) crenatus Luxton, 1984

Pontiolaelapsrodzaj roztoczy z kohorty żukowców i rodziny Digamasellidae.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pajęczaki o ciele podzielonym na gnatosomę i idiosomę. Gnatosoma ma pięcioczłonowe nogogłaszczki z członem ostatnim zaopatrzonym w dwuwierzchołkowy pazurek. Epistom ma dwa lub trzy wyrostki na przedzie. Idiosoma ma zaokrąglony brzeg tylny i od wierzchu nakryta jest dwoma wyraźnie oddzielonymi tarczkami: podonotalną (prodorsum) nad podosomą i opistonotalną (postdorsum) nad opistosomą. Tarczka podonotalna odróżnia się od tej u Multidendrolaelaps i Insectolaelaps brakiem scleronoduli. Tarczki brzuszna i analna zlane są w tarczkę wentro-analną. Pierwsza para szczecinek wentralnych rzędu zewnętrznego leży na niezesklerotyzowanym oskórku przed przednią krawędzią tejże tarczki. Odbyt jest niepowiększony i zajmuje mniej niż piątą część długości tarczki wentro-analnej. Odnóża czwartej pary mają sześć lub osiem szczecinek na kolanach i goleniach[1].

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Takson ten wprowadzony został w 1984 roku przez Malcolma Luxtona w randze podrodzaju w obrębie rodzaju Dendrolaelaps. Wprowadzenie to uznawane jest jednak za nieważne, jako że nie wyznaczono wówczas gatunku typowego. Dopiero w 1989 roku Luxton wyniósł omawiany takson do rangi rodzaju, wyznaczając jego gatunkiem typowym Dendrolaelaps (Pontiolaelaps) crenatus, i ten rok autorstwa uznawany jest za ważny[1].

Do rodzaju tego należą trzy opisane gatunki[1]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Raphael de Campos Castilho, Taxonomy of Rhodacaroidea mites (Acari: Mesostigmata), Piracicaba: Universidade de São Paulo Escola Superior de Agricultura “Luiz de Queiroz”, 2012.