Portret Antonia de Porcel
| |
| Autor | |
|---|---|
| Data powstania |
1806 |
| Medium |
olej na płótnie |
| Wymiary |
113 × 82 cm |
Portret Antonia de Porcel (hiszp. Retrato de Antonio de Porcel) – obraz olejny hiszpańskiego malarza Francisca Goi przedstawiający arystokratę Antonia de Porcel[1]. Portret uległ zniszczeniu w pożarze w 1953[2][3].
Okoliczności powstania[edytuj | edytuj kod]
Antonio de Porcel Román (1775–1832), pochodzący z Grenady, był protegowanym księcia Manuela Godoya i przyjacielem oświeceniowego polityka Gaspara Jovellanosa. Prawdopodobnie Jovellanos przedstawił mu Goyę, który mieszkał w tej samej dzielnicy Madrytu, niedaleko domu Porcelów. Goya namalował portret Antonia w 1806 oraz jego drugiej żony Isabeli w zbliżonym czasie. Obrazy powstały prawdopodobnie jako wyraz wdzięczności za gościnność okazaną malarzowi w domu Porcelów w Grenadzie. Oba portrety zostały przez malarza zaprezentowane na wystawie Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych św. Ferdynanda w Madrycie[4].
Opis obrazu[edytuj | edytuj kod]
Goya przedstawił Anotnia de Porcel jako myśliwego. Model siedzi w fotelu lekko zwrócony w prawo, jedną ręką głaszcze psa, który spogląda na swojego pana, a w drugiej trzyma strzelbę. Tło jest ciemne i jednolite[2]. W górnej części obrazu po lewej stronie znajduje się inskrypcja: D. Antonio Porcel por su amigo Goya 1806 (Antonio Porcel [namalowany] przez swojego przyjaciela Goyę 1806)[2][5].
Proweniencja[edytuj | edytuj kod]
Portrety małżonków pozostały w ich domu do 1887, potem zostały sprzedane przez spadkobierców (kolekcja Porcel y Zayas w Grenadzie). Portret Isabeli trafił do National Gallery w Londynie, a portret Antonia w 1898 zakupił Miguel Cané, argentyński minister i ambasador. Obraz był eksponowany w elitarnym Jockey Club w Buenos Aires, gdzie został zniszczony 15 kwietnia 1953 w pożarze pałacu, będącego siedzibą klubu[5]. Ogień został podłożony przez peronistów[6], przepadły wtedy liczne dzieła sztuki, włączając inne obrazy Goi, takie jak Burza oraz szkic do kartonu do tapiserii Wesele[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nigel Glendinning: Goya. La década de los Caprichos. Retratos 1792–1804. Central Hispano, 1992, s. 138. ISBN 84-87181-10-4.
- ↑ a b c Fundación Goya en Aragón: Antonio de Porcel. fundaciongoyaenaragon.es. [dostęp 2019-12-22]. (hiszp.).
- ↑ Alfonso E. Pérez Sánchez: Goya. Warszawa: Oficyna Imbir, 2009, s. 154. ISBN 978-83-60334-71-3.
- ↑ Valeriano Bozal: Francisco Goya, vida y obra. Madrid: Tf. Editores, 2005. ISBN 84-96209-39-3.
- ↑ a b c Ana María Fernández García: Catálogo de pintura española en Buenos Aires. Oviedo: Universidad de Oviedo, 1997, s. 86-87. ISBN 84-7468-928-7.
- ↑ El Jockey Club: el último reducto aristocrático. conexionbrando.com. [dostęp 2019-12-22]. (hiszp.).