Poród główki sposobem Mauriceau-Veita-Smelliego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Poród główki sposobem Mauriceau-Veita-Smelliego – metoda pomocy ręcznej, stosowanej podczas porodu drogami naturalnymi w położeniu miednicowym, mającej na celu urodzenie główki płodu w przypadku braku jej spontanicznego porodu, polegająca na przygięciu główki płodu i trakcji w obrębie ramion[1][2][3][4].

Sposób wykonania[edytuj | edytuj kod]

Do pomocy ręcznej sposobem Veita-Smelliego przystępuje się bezzwłocznie po urodzeniu się barków i kończyny górnej. W tym celu ręką odpowiadającą grzbietowi płodu („zewnętrzną”) unosi się go za kończyny dolne w kierunku pachwiny i spojenia łonowego rodzącej, a rękę odpowiadającą twarzy płodu („wewnętrzną”) wprowadza się do pochwy od strony zagłębienia krzyżowo-biodrowego i dochodzi do twarzy płodu. Następnie palec środkowy umieszcza się w ustach płodu, palce wskazujący i serdeczny opiera po obu stronach szczęki, a płód układa „na jeźdźca” (lewa nóżka i rączka po lewej stronie przedramienia, prawa nóżka i rączka po prawej stronie przedramienia). Rękę zewnętrzną układa się widełkowato na karku płodu. Ruch ręki wewnętrznej będzie w dalszym postępowaniu dokonywał przygięcia głowy w celu jej urodzenia, a jednocześnie, gdy główka jest dobrze przygięta, wykonuje się zwrot wewnętrzny, zmieniając płaszczyznę główki ze skośnego do prostego. Doprowadza to do przejścia główki w płaszczyźnie podpotyliczno-ciemieniowej. Po dokonaniu zwrotu wewnętrznego płód pociąga się aż do ukazania się okolicy podpotylicznej przed szparą sromową. Dalsze rodzenie się główki odbywa się bardzo powoli przez podnoszenie płodu do góry i jego powolne odginanie, aż do całkowitego urodzenia[5].

Odwrócony sposób Mauriceau-Veita-Smelliego[edytuj | edytuj kod]

Znajduje zastosowanie, gdy główka znajduje się we wchodzie z nieprawidłowym zwrotem (twarz kieruje się pod spojenie łonowe zamiast w kierunku kości krzyżowej). Polega na wytoczeniu główki w okolicy potylicy po tylnym kroczu. Palec środkowy wprowadza się do ust płodu i dokonuje przygięcia, a tułów płodu przemieszcza łukowato do góry aż do całkowitego urodzenia[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. I. Clement: NURSING: Solved Question Papers for BSc Nursing—4th Year (2012-1999). Jaypee Brothers Publishers, 2012, s. 382. ISBN 978-93-5090-084-0.
  2. Jayne E. Marshall, Maureen D. Raynor: Myles' Textbook for Midwives. Elsevier Health Sciences, 2014. ISBN 978-0-7020-5745-8.
  3. Kanan Yelikar: Practical Cases in Obstetrics & Gynecology. JP Medical Ltd, 2015, s. 79. ISBN 978-93-5090-536-4.
  4. Richa Saxena: Evidence Based Color Atlas of Obstetrics & Gynecology: Diagnosis and Management. JP Medical Ltd, 2013, s. 97. ISBN 978-93-5090-431-2.
  5. Troszyński 2009 ↓, s. 226 i 227.
  6. Troszyński 2009 ↓, s. 227.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]