Powierzchnia wyłączona z ruchu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Azyl dla pieszych z poprzedzającą go powierzchnią wyłączona z ruchu

Powierzchnia wyłączona z ruchu (pot. wysepka) − powierzchnie po których ruch pojazdów jest niedozwolony, tworzone poprzez wymalowanie zbioru równoległych linii, które są położone ukośnie do pasa ruchu i ograniczone szeroką linią ciągłą[1].

Powierzchnia wyłączona z ruchu jest tworzona w celu[1]:

  • dokładnego wyznaczenia pasa ruchu
  • skorygowania przebiegu krawężnika
  • odsunięcia pasa ruchu od przeszkody w jezdni.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b dr inż. A. Sołowczuk: Powierzchnie wyłączone z ruchu pojazdów. [dostęp 2014-02-12].