Próba kołowa segmentowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Widok z góry segmentów z wyciętym rowkiem

Próba kołowa segmentowa – próba badania skłonności do pęknięć gorących grubych blach stal austenitycznej[1].

Przebieg próby[edytuj | edytuj kod]

Na próbkę składają się cztery uprzednio dopasowane i połączone ze sobą spoinami krzyżowymi obustronnie segmenty. Na jednej stronie próbki wykonuje się rowek pierścieniowy o średnicy 50 mm. W wyżłobieniu układa się ścieg zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Po wyłożeniu 2/3 obwodu próba zostaje przerwana. Po wystudzeniu wykonuje się pozostałą część obwodu.

Pęknięcia gorące rejestruje się w miejscach styku segmentów. Kryterium oceny skłonności do gorących pęknięć jest stosunek długości spoiny do długości pęknięcia.

Przekrój poprzeczny segmentów przed rozpoczęciem próby

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Aneta Ziewiec, Spawalność materiałów konstrukcyjnych. T. 1, Spawalność stali, Kraków: Wydaw. JAK, 2009, ISBN 978-83-923191-9-1, OCLC 751036784 [dostęp 2020-11-05].