Prędkość taktyczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Porównanie poziomu szumów niektórych typów okrętów radzieckich, rosyjskich oraz amerykańskich.[1]

Prędkość taktyczna – maksymalna prędkość okrętu danego typu, przy której okręt ten zdolny jest do wykrycia okrętu przeciwnika, nie zostając samemu wykrytym.

Parametr ten ma szczególne znaczenie w charakterystyce okrętów podwodnych, w których wzrastający wraz z prędkością okrętu poziom szumów własnych w znaczący sposób utrudnia rozpoznanie otoczenia akustycznego jednostki. Dla prędkości taktycznej okrętu, krytyczne znaczenie ma poziom wyciszenia okrętu, zwłaszcza jego systemu napędowego. Nowoczesne jednostki podwodne o napędzie atomowym charakteryzują się prędkościami taktycznymi rzędu 8 do 13 węzłów, jednak okręty IV generacji dysponują prędkościami taktycznymi przekraczającymi dwadzieścia węzłów.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Norman Polmar: Cold War Submarines, The Design and Construction of U.S. and Soviet Submarines. K. J. More. Potomac Books, Inc, 2003. ISBN 1-57488-530-8.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Norman Polmar: Cold War Submarines, The Design and Construction of U.S. and Soviet Submarines. K. J. More. Potomac Books, Inc, 2003. ISBN 1-57488-530-8.