Prawa komutacji

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Prawa komutacji – prawa w elektrotechnice określające zachowanie obwodów elektrycznych podczas przejścia z jednego stanu ustalonego do drugiego stanu ustalonego. Najczęściej mają zastosowanie przy włączaniu i wyłączaniu źródeł zasilania lub innych elementów układów elektrycznych[1].

I prawo komutacji[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze prawo komutacji mówi, że natężenie prądu płynące przez cewkę indukcyjną nie może zmienić się skokowo. Pierwsze prawo komutacji jest równoznaczne, z tym że skokowo nie może zmienić się również strumień magnetyczny[1]. Warunek ciągłości natężenia prądu można w obwodzie z elementem indukcyjnym można opisać w postaci[2]:

gdzie:

- natężenie prądu przed komutacją;

- natężenie prądu po komutacji.

II prawo komutacji[edytuj | edytuj kod]

Drugie prawo komutacji mówi, że napięcie elektryczne na kondensatorze nie może zmienić się skokowo. Drugie prawo komutacji jest równoznaczne, z tym że skokowo nie może zmienić się również ładunek elektryczny na okładkach kondensatora[1]. Warunek ciągłości napięcia w obwodzie z elementem pojemnościowym można opisać w postaci[2]:

gdzie:

- napięcie przed komutacją;

- napięcie po komutacji.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Stanisław Bolkowski, Elektrotechnika, Warszawa: Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne Spółka Akcyjna, 2005, s. 293, 294.
  2. a b Andrzej Wac-Włodarczyk, Zbiór zadań z elektrotechniki teoretycznej: analiza stanów nieustalonych w obwodach liniowych, Wydawnictwo Politechniki Lubelskiej, 2009, s. 5, 6.