Prochorówka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Prochorówka
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

brasławski

Sielsowiet

Plusy

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Prochorówka”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry znajduje się punkt z opisem „Prochorówka”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Prochorówka”
Ziemia55°47′16″N 27°00′33″E/55,787778 27,009167

Prochorówka – dawna kolonia[1][2]. Tereny, na których była położona, leżą obecnie na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Plusy.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów ówczesna wieś leżała w granicach Imperium Rosyjskiego[3].

W latach 1921–1945 wieś a następnie kolonia leżała w Polsce, w województwie nowogródzkim[4] (od 1926 w województwie wileńskim[5]), w powiecie brasławskim, w gminie Plusy[6].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 50 osób, wszystkie były wyznania staroobrzędowego. Jednocześnie 2 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 27 białoruską a 21 inną. Było tu 12 budynków mieszkalnych[6]. W 1931 w 13 domach zamieszkiwało 59 osób[1].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Plusach i prawosławnej w Brasławiu. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Brasławiu i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Plusach[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 10.
  2. Mapa Taktyczna Polski 1:100 000, Pas 26, Słup 43, Warszawa 1932
  3. Prochorówka, wieś, pow. nowoaleksandrowski, gm. Krasnogórka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 516.
  4. Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93
  5. Dz.U. z 1926 r. nr 6, poz. 29
  6. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 10.
  7. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1373.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]