Proporzec i gęśl

Proporzec i gęśl

Пряпорец и гусла

Trzecie wydanie tomu, z 1895 r.
Autor	Iwan Wazow
Typ utworu	tom wierszy
Wydanie oryginalne
Miejsce wydania	Bułgaria
Język	bułgarski
Data wydania	1876
poprzednia brak następna Smutki Bułgarii

Proporzec i gęśl (oryg. bułg. Пряпорец и гусла) – debiutancki tom wierszy Iwana Wazowa, wydany w 1876 r. Tom ukazał się w Bukareszcie i został opublikowany pod pseudonimem Pejczin.

Tom zawiera 10 wierszy o tematyce patriotycznej. Zdaniem Edwarda Możejki, w utworach zawartych w zbiorku podmiot liryczny utożsamiał się całkowicie z ludem, odzwierciedlał jego tragedie, cierpienia, rezygnował z przewodnictwa. Jeśli chodzi o znaczenie i wymowę tytułu całego zbiorku, to Proporzec oznacza walkę podjętą przez naród, zaś gęśl to poezja, która tej walce została poświęcona.

Tom zawiera następujące wiersze:

• Борът
• Сиромахкиня
• Новонагласената гусла
• Отмъстител
• Волентиринът
• Пряпорец
• Панагюрските въстаници
• Свобода или смърт
• Радецки
• Де е България?

Polskie przekłady

Na język polski zostały przełożone pojedyncze wiersze tomu Proporzec i gęśl. Wiersz Борът jako Sosna w tłumaczeniu Tytusa Sopodźki, opublikowany został na łamach Przeglądu Powszechnego t. II z 1896 r., str. 295. Wiersz Панагюрските въстаници przełożony został przez Zdzisława Kempfa i opublikowany na łamach gazety Wieś w nr 37 z 1950 r. Ponownie wiersz ten został przełożony w latach 70. i opublikowany jako Powstańcy z Panagiuriszte wraz z utworem Де е България? (jako Gdzie jest Bułgaria) w tłumaczeniu Dimitriny Lau-Bukowskiej i Jacka Bukowskiego, w tomie wierszy Wazowa pt. Niegasnącego się nie zgasi, Warszawa 1976.

Tom Proporzec i gęśl został wpisany do kanonu literatury bułgarskiej 1878-1988.

Bibliografia

• Edward Możejko, Iwan Wazow, Warszawa 1967.
• Iwan Wazow (1850-1921), nakładem Komitetu Słowiańskiego w Polsce, red. Henryk Batowski, Warszawa 1950.