Przenośny uziemiacz ochronny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Przenośny uziemiacz ochronny – przyrząd służący do zabezpieczania miejsca pracy przy urządzeniach elektroenergetycznych sieciowych i stacyjnych. Umożliwia on połączenie z uziomem części urządzeń odizolowanych od ziemi i celowo odłączonych od napięcia. Uziemiacze są nakładane na urządzenie (np. przewody linii napowietrznej) bezpośrednio po stwierdzeniu braku napięcia. Do bezpiecznego połączenia i rozłączenia zacisków fazowych uziemiacza stosowane są uniwersalne drążki izolacyjne zakończone zaczepem manewrowym ZU, przeznaczonym do uziemiaczy przenośnych.

Wyróżnia się uziemiacze jedno i trójfazowe.

Przykłady[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Imieliński J.: Uziemiacze przenośne dla sieci elektroenergetycznych - Wytyczne doboru i użytkowania, Gdańsk 2012. PDF
  • PN-EN 61230:2011 Prace pod napięciem. Przenośny sprzęt do uziemiania lub uziemiania i zwierania.
  • PN-EN 61138:2009 Przewody przeznaczone do przenośnego sprzętu uziemiającego i zwierającego.
  • PN-EN 51110-1:2005 Eksploatacja urządzeń elektrycznych.
  • Rozporządzenie Ministra Gospodarki (17.09.1999r.) w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy urządzeniach i instalacjach energetycznych (Dz.U. Nr 80 poz. 912.)