Pułap płacowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Pułap płacowy – poziomy płac, które mogą być określane, w praktyce, wyłącznie wobec komercyjnych podmiotów państwowych. Uzasadnieniem tego jest często polityczny a nie rynkowy dobór kadry zarządzającej. Ustawa "kominowa" z 2000 roku ustalała maksymalną wysokość wynagrodzenia kadry zarządzającej tymi jednostkami według różnych stanowisk do sześciokrotności przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce. Ustawa kominowa dotyczyła tylko spółek, w których Skarb Państwa miał powyżej 50% udziałów w kapitale spółki[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Polityka gospodarcza pod redakcją Bolesława Winiarskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006.