Półtorak (miód pitny)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Półtorak – rodzaj miodu pitnego o zawartości alkoholu od 15 do 18% obj.[1], powstały z naturalnego miodu pszczelego. Barwa półtoraka waha się od złocistego do ciemno-bursztynowego i uzależniona jest od rodzaju miodu pszczelego użytego do produkcji.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Nazwa miodu wywodzi się od liczebnika 1,5 (półtora) oznaczającego historycznie ustaloną proporcję objętości miodu i wody w brzeczce miodowej, z której po procesie fermentacji powstaje gotowy produkt. W półtoraku proporcja ta to jedna część objętości miodu na połowę objętości wody.

Półtorak jako polski produkt tradycyjny[edytuj | edytuj kod]

Miód pitny półtorak jest częścią polskiego dziedzictwa kulinarnego. Wpisany jest na listę Gwarantowanych Tradycyjnych Specjalności Unii Europejskiej (GTS; ang.Traditional Speciality Guaranteed, TSG)[2] oraz na Listę produktów tradycyjnych Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi[3]. Wprowadzając do handlu producent może umieścić na etykiecie napis: „miód pitny wytworzony zgodnie ze staropolską tradycją”.

Metoda produkcji[edytuj | edytuj kod]

Metoda produkcji półtoraka obejmuje kilka etapów:

  • Sycenie brzeczki miodowej w temperaturze 95-105 °C w kotle warzelnym z płaszczem parowym. Dopuszczalny jest dodatek przypraw korzenno-ziołowych lub zastąpienia części wody sokiem owocowym
  • Studzenie brzeczki do temperatury 20-22 °C
  • Zaszczepienie brzeczki miodowej roztworem drożdży miodowych wysokiego odfermentowania w zbiorniku fermentacyjnym
  • Fermentacja burzliwa przez 6-10 dni w temperaturze do 28 °C
  • Fermentacja cicha przez 3-6 tygodni
  • Odciąg odfermentowanego nastawu znad osadu drożdżowego
  • Leżakowanie, dojrzewanie i dekantacja. Okres leżakowania dla półtoraka wynosi minimum 3 lata
  • Doprawianie, czyli korekta cech organoleptycznych i fizyko-chemicznych. Możliwe jest dosładzanie, dodatek wyciągów ziołowo-korzennych, dodanie alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego
  • Rozlew

Przy produkcji półtoraka zabrania się używania konserwantów, stabilizatorów, sztucznych barwników lub aromatów[4].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Stowarzyszenie Winiarzy i Miodosytników Polskich: Definicje miodów pitnych.
  2. Produkty regionalne i tradycyjne. Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych. [dostęp 2015-08-30].
  3. Miód PItny Półtorak. Lista produktów tradycyjnych Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi. [dostęp 2010-06-01].
  4. Półtorak – wniosek o rejestrację gwarantowanej tradycyjnej specjalności. Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej, 09.11.2007. [dostęp 2010-06-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-02)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jan Cieślak: Domowy wyrób win owocowych, miodów pitnych oraz wódek, likierów i cocktaili. Wydawnictwo Przemysłu Lekkiego i Spożywczego, Warszawa 1965