Rakieta skrzydlata
Rakiety skrzydlate – kierowane lub samonaprowadzające się pociski rakietowe posiadające urządzenia sterujące w postaci skrzydeł, stateczników i lotek.
Rakiety skrzydlate wykorzystywane są przede wszystkim do uderzeń na cele o znanej lokalizacji, w każdych warunkach atmosferycznych i o każdej porze doby. Mają one możliwość wykonywania manewrów, omijania przeszkód terenowych z dużym przeciążeniem. Czyni to z nich obiekty o ograniczonej możliwości wykrycia przez środki obrony przeciwlotniczej. Rakiety skrzydlate z głowicami konwencjonalnymi stosuje się zazwyczaj do niszczenia wysoko opłacalnych obiektów punktowych, natomiast z głowicami zawierającymi broń masowego rażenia do niszczenia obiektów powierzchniowych[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marek Andruszkiewicz, Marta Motyl, Jacek Pająk: Rozpoznanie przeciwnika powietrznego w pododdziałach przeciwlotniczych. Wrocław: Akademia Wojsk Lądowych im. gen. Tadeusza Kościuszki, 2021. ISBN 978-83-66299-44-3.