Rebbelib
_(14783361945).jpg)
Rebbelib – tradycyjne mapy nawigacyjne, używane w przeszłości przez mieszkańców mikronezyjskich Wysp Marshalla jako pomoc przy nawigacji.
Tradycja posługiwania się rebbelib została po raz pierwszy zauważona i opisana pod koniec XIX wieku przez niemieckich kolonizatorów, jej korzenie sięgają jednak daleko w przeszłość[1]. Mapy te wykonywane były z wiązanych ze sobą drewnianych patyczków z włókien palmy kokosowej. Układ patyczków przedstawiał przebieg frontów fal i prądów morskich, kąty wiązań żyłek wyznaczały kierunek żeglugi[1][2]. Na tak wykonanym stelażu umieszczano muszelki i kamyki, symbolizujące konkretne wyspy[2]. Patyki ułożone horyzontalnie określały odległości między wyspami[1]. Co charakterystyczne, rebbelib, w przeciwieństwie do tradycyjnych map nawigacyjnych, posługiwano się jedynie przy planowaniu podróży, nigdy na morzu. Wyposażony w nabytą wcześniej wiedzę żeglarz potrafił bezbłędnie orientować się podczas podróży na podstawie ruchów łodzi[1].
Mapami tymi posługiwano się na Mikronezji aż do końca lat 40. XX wieku[2], kiedy to na skutek zaniku żeglugi na kanoe wyszły z użycia[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Jerry Brotton: Słynne mapy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2016, s. 208. ISBN 978-83-213-4958-9.
- ↑ a b c Jan A. Wendt: Skarby kartografii. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s. 10. ISBN 978-83-213-4767-7.