Rebelia w Syjamie (1733)
| |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Przyczyna |
spór o następstwo tronu | ||
| Wynik |
Zwycięstwo wojsk Borommakota | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Rebelia w Syjamie 1733 (zwana też wojną domową w Syjamie 1733) to konflikt o tron Syjamu pomiędzy księciem Phra Bantunnnoi a księciem Aphai, młodszym synem zmarłego w roku 1733 króla Thai Sa.
Phra Bantunnnoi był młodszym bratem króla Thai Sa (rządzącego w latach 1709-1733), sprawującego władzę w syjamskim Królestwie Ayutthaya. Thai Sa mianował go pierwotnie następcą tronu (uparatem)[1]. Thai Sa zmienił jednak zdanie i zamierzał jednak przekazać władzę w ręce swojego syna Narena (który odmówił, uznając pierwszeństwo stryja, i wstąpił do klasztoru)[2], a następnie młodszego syna, Aphai. Uparat był skłonny pogodzić się z akcesją Narena, ale nie Aphai, uznając, że ten nie ma żadnego prawa do tronu[3].
Stronnictwo Aphai było początkowo znacznie silniejsze, dysponując czterdziestoma tysiącami żołnierzy wobec pięciu tysięcy Uparata. Odniosło też początkowe sukcesy w walkach w stolicy, efektywnie oblegając Phra Bantunnnoi w jego pałacu. Siły księcia Aphai osłabiały jednak wewnętrzne zatargi, i gdy nocna wycieczka wojsk uparata spowodowała popłoch w szeregach młodego księcia, jego żołnierze zaczęli dezerterować[3]. Opuściło go też dwóch najważniejszych popleczników[3]. W efekcie Aphai, wraz z młodszym bratem Boromnetem, uciekli z pałacu i schowali się na mokradłach[4].
Phra Bantunnnoi koronował się jako Maha Thammaraja II (aczkolwiek znany jest raczej pod imieniem Borommakot)[1]. Książęta zostali wyśledzeni i straceni, podobnie jak wielu ich popleczników. W tym samym roku, przeciwko Boromnakotowi powstało też 300 chińskich mieszkańców Ayutthayi, ale i ten zryw zakończył się klęską, a 40 przywódców rebelii zostało straconych[4].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Patit Paban Mishra: The History of Thailand. Santa Barbara, CA: Greenwood, 2010, s. 64.
- ↑ Wood 1924 ↓, s. 229-230.
- ↑ a b c Wood 1924 ↓, s. 231.
- ↑ a b Wood 1924 ↓, s. 232.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- W. A. R. Wood: A History of Siam. London: Fisher Unwin Ltd, 1924.