Rekin kolczasty
| Echinorhinus brucus[1] | |||
| (Bonnaterre, 1788)[2] | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
rekin kolczasty | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[6] | |||
 brak danych
| |||
| Zasięg występowania | |||
| |||
Rekin kolczasty[7] (Echinorhinus brucus) – gatunek ryby chrzęstnoszkieletowej z rodziny Echinorhinidae.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Rekin ten został opisany przez francuskiego przyrodnika Pierre’a Josepha Bonnaterre w 1788 roku na łamach Tableau encyclopédique et méthodique des trois regnes de la nature jako Squalus brucus. Epitet gatunkowy pochodzi od greckiego brux lub bruchios oznaczającego „z głębi morza”. Okaz typowy zaginął. W 1816 roku Henri de Blainville stworzył dla tego gatunku nowy rodzaj Echinorhinus. Aż do lat 60. XX wieku osobniki z gatunku Echinorhinus cookei zamieszkujące wody Oceanu Spokojnego uważane były za populację rekina kolczastego.
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Gatunek rzadki, ale szeroko rozprzestrzeniony w wodach oceanicznych, na głębokościach od 10–900 m p.p.m. Występuje prawie we wszystkich tropikalnych wodach morskich z wyjątkiem wschodniego Oceanu Spokojnego, czasem można go spotkać w morzach strefy umiarkowanej.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Jest to duży rekin – długość ciała dochodzi do 3 m, a masa do 230 kg. Jego ciało pokryte jest sterczącymi płytkami, zaopatrzonymi w dodatkowe kolce, stąd polska nazwa gatunku.
Żywi się mniejszymi rekinami, rybami kostnymi i krabami. Mimo dużych rozmiarów i drapieżnego trybu życia nie zanotowano ataków rekina kolczastego na ludzi.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Echinorhinus brucus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b P.J. Bonnaterre: Tableau encyclopédique et méthodique des trois regnes de la nature. Ichthyologie. Paris: Chez Panckoucke, 1788, s. 11. (fr.).
- ↑ J.F. Gmelin: Systema naturae per regna tria naturae: secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. T. 1. Cz. 3. Lipsiae: Impensis Georg. Emanuel. Beer., 1789, s. 1500. (łac.).
- ↑ A. Smith: Illustrations of the zoology of South Africa, consisting chiefly of figures and descriptions of the objects of natural history collected during an expedition into the interior of South Africa, in the years 1834, 1835, and 1836; fitted out by „The Cape of Good Hope association for exploring Central Africa”: together with a summary of African zoology, and an inquiry into the geographical ranges of species in that quarter of the globe. Cz. 4. London: Smith, Elder and Co., 1845, s. ryc. i tekst. (ang.).
- ↑ G.P. Whitley. New names for Australian fishes. „The Australian Zoologist”. 6 (4), s. 311, 1931. (ang.).
- ↑ B. Finucci i inni, Echinorhinus brucus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2020, wersja 2020-2 [dostęp 2020-08-31] (ang.).
- ↑ Eugeniusz Grabda, Tomasz Heese: Polskie nazewnictwo popularne krągłouste i ryby – Cyclostomata et Pisces. Koszalin: Wyższa Szkoła Inżynierska w Koszalinie, 1991.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Echinorhinus brucus. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 25 stycznia 2009]
- B. Finucci i inni, Echinorhinus brucus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2009-01-25] (ang.).
- Ryby. Encyklopedia zwierząt. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN: Dorota Szatańska, 2007. ISBN 978-83-01-15140-9 (seria).