Przejdź do zawartości

Rhipidocyrtus muiri

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rhipidocyrtus muiri
Falin & Engel, 2014
Ilustracja
Holotyp Rhipidocyrtus muiri
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Podgromada

owady uskrzydlone

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Rodzina

wachlarzykowate

Podrodzina

Ripidiinae

Plemię

Ripidiini

Rodzaj

Rhipidocyrtus

Gatunek

Rhipidocyrtus muiri

Rhipidocyrtus muiri – gatunek chrząszcza z rodziny wachlarzykowatych (Ripiphoridae). Gatunek opisany został w 2014 roku na podstawie jedynego znanego okazu dorosłego samca, zebranego w górach Borneo Zachodniego 107 lat wcześniej przez Fredricka A.G. Muira[1].

Holotyp został zebrany przez Muira podczas jego podróży na Borneo w lecie 1907 roku. Badacz wysłał okaz do specjalizującego się w pasożytniczych owadach Williama D. Pierce′a w USDA w Waszyngtonie. Po tym jak Pierce opuścił USDA Muir poprosił Herberta S. Barbera o opracowanie znaleziska. Barber rozpreparował i oznaczył chrząszcza, nadając mu roboczą nazwę, ale z nieznanych powodów nigdy nie opublikował opisu gatunku. Prawdopodobnie w latach 50., po śmierci Barbera, szkiełka z wypreparowanymi częściami owada znalazły się omyłkowo w kolekcji wachlarzoskrzydłych, a umocowany na szpilce tułów i głowa pozostały w kolekcji wachlarzykowatych, obie przechowywane w Muzeum Historii Naturalnej w Waszyngtonie (USNM). W latach 80. wachlarzykowate zostały wypożyczone przez Johna K. Bousemana do Illinois Natural History Survey, a stamtąd przez pracującego nad doktoratem Zachary′ego Falina do University of Kansas. Z powodu niekompletności okazu i złego stanu zachowania przez kolejne kilkanaście lat owad pozostał nieprzebadany. Przypadkowo, w 2011 roku Falin spotkał w USNM Jeyaraney Kathirithamby, która pracując nad kolekcją wachlarzoskrzydłych odkryła w niej omyłkowo umieszczone preparaty z brakującymi częściami holotypu R. muiri. Falin zorientował się, że należą do tego samego okazu co niekompletny chrząszcz przechowywany w Kansas i po trzech latach wspólnie z Michaelem S. Engelem przedstawił opis gatunku[1].

Rhipidiocyrtus jest największym znanym przedstawicielem plemienia Ripidiini. Ma niezrośnięte, dwuczłonowe głaszczki szczękowe, 11-członowe czułki, tarczka (mesoscutellum) jest obecna, ale słabo wykształcona. Liczba tarsomerów: 5-5-4. Wyróżnia się ukształtowaniem zaplecza (metanotum): metascutellum zwęża się w kierunku przednim, kończąc się przy przedniej krawędzi metanotum pojedynczym pośrodkowym rowkiem[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Falin Z.H., Engel M.S. Serendipity at the Smithsonian: The 107-year journey of Rhipidocyrtus muiri Falin & Engel, new genus and species (Ripidiinae, Ripidiini), from jungle beast to valid taxon. „ZooKeys”. 424, s. 101–116, 2014. DOI: 10.3897/zookeys.424.7853. PMID: 25061398.