Rozwój zależny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Rozwój zależny − koncepcja rozwoju społecznego zakładająca, że kraje peryferyjne rozwijają się w sposób zależny od dominujących społeczeństw centralnych.[1] Tak rozumiany rozwój jest ciągiem zmian ekonomicznych, politycznych, kulturowych i społecznych zachodzących w państwach peryferyjnych, uwarunkowanych przeobrażeniami w krajach dominujących.

Prekursorem teorii zależności jest Paul Prebisch, który w połowie XX użył określeń centrum i peryferia w odniesieniu do globalnej nierówności ekonomicznej. W późniejszym okresie pojawiły się dwa warianty tej koncepcji:

  • Pierwszy wariant, którego zwolennikiem był André Gunder Frank, zakładał trwałą nierówność między bogatymi metropoliami i państwami od nich zależnymi, umacniana przez prywatne elity w krajach peryferyjnych, korzystające na tejże nierówności i nie są zainteresowane ekonomiczną suwerennością.
  • Drugi wariant, przedstawiany przez socjologów Fernando Henrique Cardoso i Eduardo Faletto, zakłada, że zależność powoduje także napływ nowoczesnych technologii do krajów peryferyjnych, pojawianie się "wysp" przedsiębiorczości, coraz częstszą motywację do bycia przedsiębiorczym i w konsekwencji w krajach tych zaczyna się kształtować klasa średnia. Początkowa zależność prowadzi do emancypacji[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Barbara Szacka: Wprowadzenie do socjologii. Warszawa: Oficyna Naukowa, 2003, s. 107. ISBN 83-88164-66-X.
  2. Piotr Sztompka: Socjologia zmian społecznych. Kraków: Znak, 2005, s. 95-96. ISBN 83-240-0598-6.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]