Rudy Zavala
| Data i miejsce urodzenia |
15 listopada 1968 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
4 lipca 1998 |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
170 cm |
| Styl walki |
praworęczny |
| Kategoria wagowa |
superkogucia |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk |
35 |
| Zwycięstwa |
25 (KO 21) |
| Przez nokauty |
24 |
| Porażki |
8 |
| Remisy |
2 |
Rudy Zavala (ur. 15 listopada 1968 w Rosemead zm. 4 lipca 1998 r., tamże) – amerykański bokser kategorii superkoguciej.
Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]
Jako zawodowiec, Zavala zadebiutował 26 marca 1990 r., pokonując w debiucie innego debiutanta - Rafaela Martineza. Niecały miesiąc później odbył się rewanż i ponownie zwyciężył Zavala, ale tym razem przed czasem. Do końca 1991 r., Zavala stoczył kolejnych 13 wygranych pojedynków, z czego tylko 12 wygrał przez nokaut. 15 lutego 1992 r., Zavala zmierzył się z Johnnym Vasquezem. Po 8 rundach decyzją większości został ogłoszony remis. Do rewanżu doszło 18 kwietnia i tym razem jednogłośnie na punkty zwyciężył Zavala, zdobywając pas Ameryki Północnej w kategorii superkoguciej.
19 czerwca 1992 r., niepokonany w siedemnastu pojedynkach, Zavala zmierzył się z byłym mistrzem świata w kategorii superkoguciej, Pedro Décimą. Były ćwierćfinalista olimpijski z Los Angeles, Décima przegrał pojedynek przez techniczny nokaut w 6. rundzie, będąc wcześniej trzykrotnie liczony. W kolejnym pojedynku, 23 lipca 1992 r. rywalem Zavali był również były mistrz świata, rodak Jesus Salud. Już w pierwszej rundzie, niepokonany obrońca tytułu NABF, Zavala nabawił się rozcięcia nad okiem, które przeszkadzało mu podczas walki. Po zaciętym pojedynku, w 8. rundzie sędzia postanowił przerwać pojedynek ze względu na rozcięcia nad okiem Zavali. Zavala do przerwania pojedynku wyprowadził 286 celnych ciosów a jego rywal, Salud aż 385[1].
Po pokonaniu 4 kolejnych rywali, w tym m.in. amatorskiego mistrza USA Jeremy'ego Coffee[2], Zavala 17 lipca 1993 r., zmierzył się z Kennedym McKinneyem. Niepokonany McKinney zwyciężył przez techniczny nokaut w 3. rundzie i udanie obronił tytuł[3]. Zavala powrócił 25 marca 1994 r., nokautując w 2. rundzie Jamesa Lonakera. Po wygranej z Lonakerem, Zavala stoczył jeszcze 9 pojedynków, z czego wygrał tylko 3. Ostatnią walkę stoczył 23 września 1997 r., przegrywając na punkty z Tracym Pattersonem.
Śmierć[edytuj | edytuj kod]
Rudy Zavala zmarł 4 lipca 1998 r. w wypadku samochodowym na ruchliwej autostradzie w Rosemead.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Salud Stops Zavala, Takes His Title. articles.latimes.com. (ang.).
- ↑ Rudy Zavala vs. Jerome Coffee. boxrec.com. (ang.).
- ↑ Kennedy McKinney vs. Rudy Zavala. boxrec.com. (ang.).