Rym gramatyczny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Rym gramatyczny współbrzmienie, w którym uczestniczą wyrazy należące do tej samej kategorii części mowy, użyte w tej samej formie fleksyjnej, deklinacyjnej lub koniugacyjnej. Rymy gramatyczne są uważane za łatwe, jednak używają ich również najwięksi poeci[1]. Odgrywają istotną rolę w budowaniu paralelizmu składniowego[2].

Gościu, siądź pod mym liściem, a odpoczni sobie!
Nie dójdzie cię tu słońce, przyrzekam ja tobie,
Choć się nawysszej wzbije, a proste promienie
Ściągną pod swoje drzewa rozstrzelane cienie.
Tu zawżdy chłodne wiatry z pola zawiewają,
Tu słowicy, tu szpacy wdzięcznie narzekają.
(Jan Kochanowski, Na lipę)

Patrz także[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Stanisław Sierotwiński, Słownik terminów literackich, Wrocław 1966, s. 232.
  2. Na temat paralelizmu zobacz: Wiktor Jarosław Darasz, Mały przewodnik po wierszu polskim, Kraków 2003, s. 27-30.