SCMS
SCMS (ang. Serial Copy Management System) to system zabezpieczający przed nieograniczonym kopiowaniem nagrań w formacie cyfrowym. Powstał w odpowiedzi na pojawienie się urządzeń DAT (ang. Digital Audio Tape), które umożliwiały tworzenie cyfrowych kopii każdego materiału. Aktualnie system SCMS można znaleźć w urządzeniach CD, DAT, MD, DCC i innych wyposażonych w port cyfrowy (S/PDIF).
Działanie
[edytuj | edytuj kod]Sygnał cyfrowy audio w formacie SPDIF, używanym w domowych i półprofesjonalnych systemach audio, oprócz danych audio posiada kod cyfrowy zawierający:
- informacje o początku każdego utworu – tj. o miejscach, w których zaczyna się każda ścieżka dźwiękowa;
- informacje o typie źródła z którego pochodzi nagranie – CD, DAT, DCC, MD, źródło analogowe lub inne;
- znacznik określający czy jest to oryginał, czy kopia;
- znacznik określający czy kopiowanie jest dozwolone.
Ograniczenie kopiowania polega na ustawieniu znacznika kopiowania złożonego z dwóch bitów w kodzie cyfrowym oryginału i późniejszych kopii.
Znaczniki kopiowania:
- 00 = nieograniczone kopiowanie
- 11 = jedna kopia dozwolona
- 10 = brak możliwości kopiowania
Zasadniczo można wykonać kopię cyfrową płyty CD lub innego nośnika, ale nie można skopiować cyfrowo nośnika, który już jest kopią oryginału (posiada znacznik 10 – „brak możliwości kopiowania”).
Oczywiście można zrobić nieograniczoną liczbę kopii swoich własnych nagrań (bit 00). Można także zrobić analogowe kopie oryginalnych płyt cyfrowych, ponieważ system SCMS operuje tylko na zapisie cyfrowym.
Historia
[edytuj | edytuj kod]SCMS został stworzony z myślą o rynku amerykańskim, gdzie RIAA, powołując się na prawo autorskie, zabroniła sprzedaży urządzeń DAT. W opinii RIAA, tanie urządzenia cyfrowego zapisu, miały upowszechnić piractwo na ogromną skalę.
W 1987 roku zaproponowano pierwszy system antypiracki. Miał to być specjalny sygnał w wysokich częstotliwościach wprowadzany do utworu. Urządzenia miały wyszukiwać ten sygnał i jeśli nie był obecny w nagraniu, przyjmowały, że nagranie jest kopią i uniemożliwiały jego dalsze powielanie. Propozycja ta wywołała ostry sprzeciw między innymi ze strony Home Recording Rights Coalition (koalicja obrony praw nagrywania w domu) oraz dziennikarzy pism muzycznych i w efekcie nie udało się przeforsować tego rozwiązania. Nie udało się również wprowadzić żadnego urządzenia DAT na rynek amerykański ponieważ RIAA groziła pozwami za samą próbę wypuszczenia takiego sprzętu na rynek.
W końcu, w 1992 roku, RIAA i firmy elektroniczne wypracowały kompromis, który polegał na opodatkowaniu każdego czystego nośnika cyfrowego na rzecz RIAA i przymusowym wprowadzeniu systemu SCMS. Kompromis ten został zatwierdzony prawnie w odpowiedniej ustawie – Audio Home Recording Act.