Wierzba żałobna 'Chrysocoma'
| |||
| Systematyka[1][2] | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Podkrólestwo | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Nadklasa | |||
| Klasa | |||
| Nadrząd | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Nazwa systematyczna | |||
| Salix × sepulcralis 'Chrysocoma' | |||
| Synonimy | |||
| |||
Wierzba żałobna[3] 'Chrysocoma' (Salix × sepulcralis 'Chrysocoma'), inaczej wierzba płacząca 'Chrysocoma'[4], wierzba płacząca, wierzba nagrobna, wierzba żałobna[5][6] – najpospolitsza sadzona w kraju wierzba ozdobna, będąca mieszańcem nieodpornej na środkowoeuropejskie zimy wierzby babilońskiej[7] 'Babylon' - S. babylonica 'Babylon' (chińskiej wierzby „płaczącej”) oraz żółtokorej wierzby białej[3] 'Vitellina' - S. alba 'Vitellina'[5].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Pokrój
- Dorasta do 24 m wysokości. Rozłożysta korona ze zwisającymi, długimi, cienkimi, giętkimi i żółtymi pędami. W sprzyjających warunkach pojedyncze pędy mogą osiągać 6 m długości[6].
- Kora
- Kora ma jasno szaro-brązową barwę. Jest spękana[6].
- Pędy
- Pędy mają zieloną barwę, lecz później w pełnym nasłonecznieniu zmieniają kolor na szaro-złocisty[6].
- Liście
- Węższe niż u wierzby białej, gęsto, drobno piłkowane, długie wąskolancetowate, na końcu zaostrzone. Początkowo owłosione, lecz szybko stają się nagie[6]. Od spodu mają niebieskoszarą barwę[6].
- Kwiaty
- Przeważają kwiaty męskie[6], co w czasie kwitnienia dodaje drzewu żółtego koloru. Kwiat żeński składa się z gruczołu miodnikowego i jednego słupka, a kwiat męski z dwóch gruczołów miodnikowych i dwóch pręcików.
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Dla mieszańców S. babylonica i S. alba (wierzby białej) przyjęto epitet botaniczny sepulcralis: S. × sepulcralis Simonkai (Oesterr. Bot. Zeitschr. 40:424.1890), S. babylonica × S. alba. Sepulcralis nie jest nazwą kultywaru[8]. W Krytycznej liście roślin naczyniowych Polski w odniesieniu do S. × sepulcralis Simonk., czyli właśnie hybrydy S. babylonica L. ×S. alba L. zastosowano nazwę zwyczajową wierzba żałobna[3].
Kultywar Salix × sepulcralis Simonk. 'Chrysocoma' (wierzba żałobna[3] 'Chrysocoma') znany jako wierzba płacząca 'Chrysocoma'[4], wierzba płacząca, wierzba nagrobna, wierzba żałobna[5][6] jest najpospolitszą sadzoną w kraju wierzbą ozdobną. Według jednych botaników jest on mieszańcem następujących kultywarów[5]:
- S. babylonica 'Babylon' – wierzba babilońska[7] 'Babylon' (chińska wierzba „płacząca”[5])
- S. alba 'Vitellina' – wierzba biała[3] 'Vitellina'
według innych S. × sepulcralis Simonk. 'Chrysocoma' to nazwa obejmująca hybrydy:
- S. × chrysocoma Dode = S. babylonica × alba ssp. vitelina – wierzba płacząca[9]
- S. × sepulcraris Simonk = S. alba ssp. alba × babylonica[9]
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
- Roślina ozdobna: nadaje się do nasadzeń nadwodnych, nieodpowiednia jest na suche gleby. Szczególnie ozdobna jest zimą i wczesną wiosną. Rozmnaża się bardzo łatwo przez sadzonki pędowe.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-12-10] (ang.).
- ↑ a b c d e Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
- ↑ a b PROJEKT BUDOWLANO - WYKONAWCZY Rewaloryzacja zabytkowego Parku Miejskiego w Łęczycy, Pracownia projektowa – „KERRIA” Piórkowski, Gebler, Spółka jawna, Czerwiec 2014
- ↑ a b c d e Włodzimierz Seneta, Jakub Dolatowski: Dendrologia. Wyd. IV, 3 dodruk. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 108-110. ISBN 978-83-01-15-369-4.
- ↑ a b c d e f g h Owen Johnson, David More: Drzewa. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2009, 2011, s. 168, seria: Przewodnik Collinsa. ISBN 978-83-7073-643-9.
- ↑ a b Marek Snowarski: Atlas roślin Polski; Salix babylonica L. wierzba babilońska. atlas-roslin.pl. [dostęp 2019-02-14].
- ↑ F.S. Santamour, A.J. McArdle. Cultivars of Salix babylonica and other Weeping Willows. „Journal of Arboriculture”. 14 (7), s. 180-184, lipiec 1988.
- ↑ a b c Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin Polski niżowej. Wyd. drugie poprawione i unowocześnione. Warszawa: Wydawnictwo naukowe PWN, 2013, s. 83-84. ISBN 978-83-01-14342-8.