Sejm Kraju Kłajpedzkiego

Sejm Kraju Kłajpedzkiego (lit. Klaipėdos krašto seimelis, niem. Memelländischer Landtag) – organ ustawodawczy kraju kłajpedzkiego utworzony na mocy konwencji kłajpedzkiej z 1924 roku, istniejący do aneksji okręgu przez III Rzeszę w marcu 1939 roku.

Historia

Sejm został powołany na mocy konwencji z 1924 roku zawartej między Litwą a mocarstwami zachodnimi.

Do jego kompetencji należały następujące dziedziny:

• rolnictwo i leśnictwo
• sprawy cywilne i karne
• przemysł i handel

W skład Sejmu wchodziło 29 posłów. Ogółem wybory do landtagu przeprowadzano sześciokrotnie: w latach 1925, 1927, 1930, 1932, 1935 i 1938. Kadencja Sejmu wynosiła 3 lata, przed jej upływem mógł go rozwiązać powoływany przez prezydenta gubernator kraju kłajpedzkiego.

Przewodniczący Sejmu

• Joseph Kraus (1925–1927)
• Konrad von Dressler (1927–1935),
• August Baldžius (1935–1938)

Partie polityczne

W Sejmie były obecne dwie główne partie niemieckie: rolnicza (Landwirtschaftspartei, lit. Žemės ūkio partija) oraz narodowa (Volkspartei, lit. Tautos partija), które reprezentowały interesy dwóch głównych warstw mieszkańców Kraju Kłajpedzkiego: chłopów i mieszczan/robotników.

Bibliografia

• Łossowski Piotr, Kłajpeda kontra Memmel. Problem Kłajpedy w latach 1918–1939-1945, Warszawa: Wydawnictwo NERITON, 2007, s. 237, ISBN 978-83-7543-005-9 .